Władysław Reymont „Chłopi” - hierarchia społeczna w powieści

„Chłopi” to dzieło literackie napisane przez Władysława Reymonta po początku XX wieku. Pisarz został uhonorowany za tą pozycje Nagrodą Nobla. Na łamach powieści Reymont opisuje życie lipieckich chłopów, patrząc na nich jako na gromadę rządzącą się odrębnymi prawami. Pisarz, tworząc sylwetki bohaterów, przedstawia ich dokładną charakterystykę, jednak ukazanie poszczególnych postaci ma na celu przedstawienie zbiorowości jako całości, którą rządzi określona hierarchia społeczna. 

Reymont w „Chłopach” ukazuje, że hierarchia społeczna jest obecna na wsi od wieków. Obrazowo autor przedstawia ją przy okazji opisywania zasad zajmowania przez ludzi miejsc w kościele podczas Mszy Świętej. Na łamach powieści autor przedstawił, jak w łatwy sposób awansować w hierarchii, pokazał także chwile, kiedy ktoś został wykluczony poza gromadę. Warto przytoczyć tutaj przykład Jagny, której pozycja społeczna najpierw wzrosła poprzez ślub z Boryną, a następnie spadła - Jagna została wygnana ze wsi przez chłopów. 

Co decyduje o pozycji konkretnej osoby w hierarchii społecznej? Czynników jest wiele, a do najważniejszych należą: ogólnie pojęty majątek, czyli ilość posiadanych dóbr ziemskich, pochodzenie społeczne oraz wykonywana profesja. Ważną rolę pełnią także takie elementy jak nabyta mądrość życiowe, fakt zdobycia wykształcenia oraz etyka, którą posługuje się dany człowiek. 

Na szczycie hierarchii społecznej stoją gospodarze jak Boryna - bogaci, cieszący się szacunkiem i poważaniem wśród innych chłopów. Obok nich miejsce zajmują osoby, który są wysoko ze względu na zajmowane stanowisko czy pełnioną funkcję we wsi, tacy jak wójt czy ksiądz.

W kolejnej warstwie znajdują się średniozamożni chłopi. Stanowią oni grupę najbardziej liczną, przez co w pewnym sensie jednolitą. Niżej stoją chłopi biedni, jednak oni posiadają ziemię, która na wsi jest największą wartością. 

Brak własnej ziemi klasyfikuje na samym dole hierarchii społecznej parobków oraz dziadów żebraczych. Tym ostatnim Reymont w swojej powieści dał bardzo ważną rolę, albowiem pierwsze i ostatnie zdanie w „Chłopach” zostaje wypowiedziane przez żebraków. Przez to dzieło Reymonta zwane jest powieścią dziadowską.