Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” - motyw natury i jej znaczenie w utworze

Olga Tokarczuk to współczesna Polska prozaiczka, która swoją twórczością podbiła serca polskich i zagranicznych czytelników i krytyków. „Prawiek i inne czasy” to jedna z najlepszych powieści tej pisarki. Tokarczuk, opierając się na biblijnych i mitologicznych motywach, a także czerpiąc z wiedzy filozoficznej i psychologicznej, stworzyła własny mit. Powieść rozgrywa się w odizolowanej od świata wiosce, której mieszkańcy żyją zgodnie z rytmem natury. Dopiero wojna wprowadza zamęt w ich uporządkowaną codzienność.

Motyw natury w utworze „Prawiek i inne czasy” może odczytywać na wielu płaszczyznach. Już sama nazwa mitycznej miejscowości „Prawiek” budzi wiele skojarzeń. Miejsce, które trwa odwiecznie musi być niezwykłe pod względem przyrodniczym. 

Naturalny rytm przyrody determinuje życie bohaterów. Żyjący na wsi ludzie są uzależnieni od pór roku oraz pór dnia. Bohaterka powieści – Kłoska – nierzadko jednoczy się z siłami przyrody, czerpie energię z ich mocy. Mieszkając w lesie, zna go i potrafi wydobyć z roślin, kamieni i ziemi to, co potrzebne do życia.

Prawiek od świata jest oddzielony siłami przyrody. Jego granice biegną wzdłuż rzek: Czarnej i Białki, które symbolizują dwie odwieczne, przeciwstawne energie: męskość i kobiecość. W innym miejscu Prawiek graniczy z Lasem, symbolizującym przestrzeń niewidzialną, tajemniczą. Las jest miejscem, w którym nie tylko rośnie wiele różnych gatunków roślin mających właściwości lecznicze i trujące, lecz także daje schronienie stworzeniom: prawdziwym i baśniowym. Przedstawiciele tej drugiej grupy przenikają niekiedy do Prawieku, występując obok pierwszoplanowych bohaterów powieści. Jedni niosą dobro, inni, jak Zły Człowiek, sieją zamęt i stają się powodem strachu.