Cyprian Kamil Norwid - „Moja piosnka II” - interpretacja i analiza wiersza

W wierszu Cypriana Kamila Norwida pod tytułem „Moja piosnka II” podmiot liryczny wyraża tęsknotę za swym ojczystym krajem. Skargę swą kieruje w stronę samego Boga, zwracając się do niego w sposób bezpośredni słowami:
„Tęskno mi Panie…”
Osobę mówiącą w wierszu możemy utożsamiać z samym autorem, który właśnie przezywał taka tęsknotę za krajem ojczystym przebywając na emigracji we Francji.

W wierszu tym widzimy kraj ojczysty, którego obraz jest znacznie wyidealizowany, jest on swoista Arkadią. Wszelkie jego zalety są uwypuklone, natomiast nigdzie nie możemy doszukać się jego wad. Właśnie takie postrzeganie ojczyzny było bardzo bliskie romantykom, nie tylko Norwid, ale także Mickiewicz czy Słowacki w swoich utworach tak przedstawiali swoją ojczyznę. Wiersz jest wyrazem tęsknoty podmiotu lirycznego za swym krajem ojczystym. Wspomina on, w sposób pełen nostalgii kraj, gdzie znajduje się jego dom, z którym wiąże się wiele wspomnień. Umiera on z es noty za spokojną polska wsią gdzie życie toczyło się własnym rytmem i było o wiele mniej skomplikowane. Jak mówi:
„Do kraju tego gdzie winą jest dużą
  Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
  Bo wszystkim służą…
  Tęskno mi Panie…”.

Podmiot liryczny tęskni do miejsca gdzie nie byłby zmuszony już tęsknic czyli właśnie do ojczyzny. W tym celu przypomina sobie również inne obrazy, które pamięta z tego cudownego kraju, jak choćby dużą religijność swoich rodaków:
„Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony,
  Są, jak odźwierne Chrystusa  wyznanie,
„Bądź pochwalony!”
  Tęskno mi Panie…”.

Wiersz ten ma budowę regularną. Składa się on z sześciu zwrotek, w której każda z nich ma po cztery wersy. Każda zwrotka zakończona jest wersem: „Tęskno mi Panie…”.

Występują tu rymy krzyżowe (ABAB). Środki stylistyczne jakie zostały użyte przez autora to między innymi: epitety np. odwieczne wyznanie, pytanie retoryczne np. „gdzie któż o mnie stoi?” czy wykrzyknienie np.: „Bądź pochwalony!”.

Cały utwór Norwid skierował do Boga, aby wyznać mu własną tęsknotę za Polską. Chce on niejako pokazać mu jak bardzo nieszczęśliwy jest na obczyźnie przez co wyraźnie idealizuje kraj swych przodków. Wiersz jest wyrazem tęsknoty, żalu czy osamotnienia co w sposób szczególny wyrażone zostaje w powtarzającym się wersie Tęskno mi, Panie...”.