Tadeusz Różewicz „List do ludożerców” - czy są wokół nas jacyś „ludożercy”? - odpowiedz na podstawie wiersza

Adresatami „Listu do ludożerców” nie są prawdziwi kanibale, żywiący się ludzkim mięsem, ale egoiści, którzy dbają wyłącznie o swoje dobro, nawet kosztem innych. Poeta przytacza różne sytuacje, w których ludzie zachowują się wobec siebie jak wrogowie, choć mogliby żyć w zgodzie. Podmiot liryczny nawołuje: „nie patrzcie wilkiem/ na człowieka/ który pyta o wolne miejsce/ w przedziale kolejowym”, „nie depczcie słabszych/ nie zgrzytajcie zębami”. Takie drobne zdawałoby się przejawy wrogości potęgują wzajemną agresję. Ludzie są dla siebie nieuprzejmi, dbają tylko o swoją wygodę i potrzeby. Zapominają, że ich bliźni też potrzebują sznurowadeł i makaronu.

Utwór Różewicza ma wymowę uniwersalną, mimo że upłynęło ponad pół wieku od jego powstania, jego treść można odnieść do czasów współczesnych. Apel poety pozostaje aktualny, ponieważ ludożercy nadal są wśród nas. Znacznie zmieniły się realia życia społecznego, ale zachowania egoistyczne wciąż towarzyszą nam w codziennych sytuacjach. Wiersz odnosił się do rzeczywistości wojennej i powojennej, kiedy brakowało wielu podstawowych produktów. Stąd apel: „nie wykupujcie wszystkich/ świec sznurowadeł i makaronu”. ...