Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Władysław Broniewski - bunt w twórczości poety

Władysław Broniewski jest polskim współczesnym poetą, nazwanym przez krytyków „klasykiem polskiej literatury rewolucyjnej”. Debiutował w dwudziestoleciu międzywojennym. Poetyka Broniewskiego korzysta z romantycznych korzeni oraz z tradycji, utwory tego poety są komunikatywne i odpowiadają na potrzeby społeczeństwa. Poeta nie pozostaje bierny wobec sytuacji społeczno-politycznej, w której się znajduje, jego twórczość jest świadectwem przemian, które miały miejsce w pierwszej połowie dwudziestego wieku w Polsce.

Pierwszy etap twórczości Broniewskiego pozwala nazwać tego twórcę „poetą tradycji”. Poeta nie podążał za ówczesnymi prądami i fascynacjami literackimi - inspirację dla niego stanowił romantyzm - epoka wielkiego buntu wobec zastanej rzeczywistości. Broniewski reaguje na sytuację społeczną, w której znajdują się Polacy. Pod koniec tej fazy twórczości poeta, obserwując arenę polityczną ówczesnej Europy, napisał wiersz nazwany przez krytyków „poetyckim nakazem mobilizacyjnym”. W utworze „Bagnet na broń”, napisanym wiosną 1939, pyta czytelników, jak zareagują, jeśli ktoś zaatakuje Polskę. Wiersz stał się jednym z najważniejszych utworów czasów wojny, był wielokrotnie publikowany, wydawany i przepisywany. Utwór „Bagnet na broń” jest przykładem liryki apelu: podmiot liryczny wzywa w nim wszystkich obywateli Polski, bez względu na wiek czy płeć, do walki. Broniewski także w tym utworze wciela się w rolę romantycznego poety - wieszcza nawołującego rodaków do walki o wolność ojczyzny. Zestawia aktualną sytuację polityczną z romantycznymi frazami.

W wierszach Broniewskiego z epoki wojny i okupacji, podmiot liryczny często nawołuje do przeciwstawienia się sytuacji, w której znalazła się Polska. Kreuje postaci żołnierzy, którzy są dumni z bohaterskiej walki o wolność ojczyzny. Bohaterowie liryczni, mimo tragicznej sytuacji politycznej i ogromu zniszczeń wojennych, podejmują starania o wyzwolenie Polski spod jarzma hitlerowskiego i sowieckiego najeźdźcy. W ostatnim etapie twórczości Broniewski wyraża rozczarowanie socjalistycznym ustrojem. W związku z sytuacją osobistą - poeta przeżywał tragedię rodzinną: nagła śmierć córki spowodowała, że poeta napisał cykl utworów inspirowanych renesansowymi „Trenami” Kochanowskiego, w których wyraża swój smutek i żal, a także buntuje się wobec trudnej rzeczywistości.

Podobne wypracowania do Władysław Broniewski - bunt w twórczości poety