„Modlitwa Pańska” - „Ojcze nasz” - interpretacja, znaczenie

„Modlitwa Pańska” („Ojcze nasz”) to jedna z podstawowych i najważniejszych modlitw w Kościele katolickim, ale również – szerzej – chrześcijańskim. Stanowi nie tylko wyznanie wiary, ale także tego, iż chrześcijanie są dziećmi Boga, przypomnienie i potwierdzenie tego faktu.

Oto treść modlitwy:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
Święć się imię Twoje,
Przyjdź królestwo Twoje,
Bądź wola Twoja,
Jako w niebie, tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
I odpuść nam nasze winy,
Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
I nie wódź nas na pokuszenie,
Ale nas zbaw ode złego. Amen.

Modlitwa ta składa się z jedenastu wersów, mają one budowę nieregularną. Utwór stanowi bezpośredni zwrot do Boga, który literatura mogłaby nazwać apostrofą. W modlitwie nadawcami są wszyscy wierni, ludzie ze wspólnoty chrześcijan. Już pierwszy wers modlitwy Pańskiej zaznacza, że wszyscy wierni są dziećmi Bożymi. Zwracamy się do Boga jako do ojca, ponieważ to właśnie On stworzył nas na swoje podobieństwo. Mówimy jednak „nasz” ojciec, bowiem kocha on wszystkich ludzi jednakowo.

Z modlitwy wynika również jasno, iż Pan przebywa w niebie, bo tam jest Jego królestwo. Kolejne wersy stanowią prośby ludu chrześcijańskiego, ale również życzenia i oddanie czci. „Święć się imię Twoje” – oznacza to, by imię Boże było świętością, aby je sławiono, czczono, ale nie nadużywano. Następna część odnosi się do przyjścia królestwa Bożego, ponieważ na świecie zapanuje ład tylko wtedy, gdy Bóg będzie blisko, a jego rządy zapanują również na Ziemi. Chrześcijanie pragną też, aby tu, wśród żywych, spełniła się wola Pańska, tak jak dzieje się to w niebie. Powinien panować porządek, zgodnie z zasadami Bożymi i oczekiwaniami Pana.

Prośba o chleb jest z kolei bardzo ludzka, można by rzec – trywialna, jednak dla naszej wspólnoty podstawowa. Wyznawcy Boga wiedzą, iż może On zapewnić im dobre życie, potrafi wspomóc w ciężkich chwilach. Chleb jest dla nas warunkiem przerwania; stanowi on tu również symbol zaspokojenia podstawowych potrzeb, dzięki którym możemy żyć godnie.

W modlitwie tej prosimy Pana, by odpuścił nam wszystkie grzechy, jesteśmy bowiem istotami błądzącymi i zdarza nam się bunt przeciw Bogu. Warunkiem zbawienia jest zmazanie naszych przewinień, dlatego błagamy o oczyszczenie z grzechu. Dzięki wierze nauczyliśmy się również odpuszczać grzechy innym ludziom, którzy często sprawiali nam ból i przykrości. Przyczyną złamania przez nas prawa Bożego zazwyczaj jest jakaś pokusa, której – jako słabi i mali – nie potrafimy się oprzeć. Dlatego zwracamy się do Boga, aby nas przed nią uchronił, aby nie pozwolił wodzić nas szatanowi na pokuszenie.

Ostatni wers modlitwy jest kluczowy, mowa w nim bowiem o zbawieniu. Chrześcijanie pragną go i stanowi ono sens ich ludzkiego istnienia. Tylko Bóg może nam je zapewnić, dlatego właśnie do Niego zwracamy się z tą prośbą.