5 warunków dobrej spowiedzi - opis, omówienie

Elementy składające się na sakrament spowiedzi, nazywane są „warunkami dobrej spowiedzi”. Jest pięć tych warunków, czy też „aktów ponitenta”.

RACHUNEK SUMIENIA

Dobry rachunek sumienia jest wtedy, gdy chcąc przystąpić do sakramentu spowiedzi, zdajemy sobie sprawę i ze złych uczynków, które popełniliśmy, i z dobrych. Należy zwracać uwagę na to, co było w danym czasie naszego życia dobre i złe oraz podziękować Bogu za te pozytywne rzeczy.

ŻAL ZA GRZECHY

Aby żal za grzechy mógł być wzbudzony, należy dokonać dobrze rachunku sumienia. Żal za popełnione złe uczynki powinien być szczery i głęboki, bo tylko wtedy wpływa na dalsze części spowiedzi świętej. Ważna jest tu świadomość grzechu. Ten warunek spowiedzi jest niezwykle istotny, ponieważ od niego zależy jej ważność lub nieważność. Jeśli żal jest nieszczery, spowiedź nie może być ważna. By spowiedź była ważna żal może być dwojakiego rodzaju - żal doskonały lub mniej doskonały. Motywem pierwszego jest miłość do Boga, czyli żałowanie za grzechy, ponieważ kocha się Boga i sprawiło mu się cierpienie. Drugi zaś motywowany jest strachem przed karą, czyli potępieniem wiecznym.

MOCNE POSTANOWIENIE POPRAWY

Aby ten etap był poprawny, powinien spełniać następujące warunki - być realnym (czyli możliwym do wykonania), proporcjonalnym do winy, konkretnym (czyli poprawa powinna odbywać się poprzez pracowanie nad każdym grzechem z osobna).

WYZNANIE GRZECHÓW

To etap, w którym wchodzi się w kwestie najważniejsze dla sakramentu pokuty, czyli grzechy ciężkie. Popełnione grzechy lekkie nie przekreślają możliwości przystępowania do Komunii św. Jednak niekiedy spowiadający się nie ma świadomości popełnienia grzechu ciężkiego. Wyznanie grzechów i oczyszczenie przez kapłana ma charakter szczególny – nadprzyrodzony.

ZADOŚĆUCZYNIENIE

Polega ono na naprawieniu wyrządzonych przez nas szkód, czyli próbie odbudowania stanu wcześniejszego, zanim popełniony został grzech. Jest to w pierwszej kolejności wypełnienie zadanej przez duszpasterza pokuty, a następnie wyrównanie szkody materialnej i duchowej.