Kiedy człowiek staje się prawdziwie wolny w świetle wiary chrześcijańskiej? Opracowanie tematu

Bóg dał człowiekowi życie i uczynił go stworzeniem rozumnym, dając mu w ten sposób godność osoby, która posiada możliwość decydowania i panowania nad swym postępowaniem. Człowiek jako istota rozumna jest podobny do Boga.

Katechizm Kościoła Katolickiego definiuje wolność jako zakorzenioną w rozumie i woli możliwość działania albo niedziałania, robienia czegoś lub nierobienia, czyli podejmowania przez siebie całkowicie dobrowolnych decyzji. Dzięki darowi wolnej woli każdy człowiek decyduje w pełni o swym życiu, jest ona w człowieku siłą wzrastania i dojrzewania do prawdy i dobra. Wtedy osiąga się doskonałość w wolności, gdy wola jest ukierunkowana na Boga jako szczęścia, do którego powinno się dążyć.

Dopóki wolność nie utwierdzi się w Bogu jako najwyższej formie dobra, zakłada możliwość wybierania między tym, co dobre, a tym, co złe. Równa się to z wzrastaniem w doskonałości lub z upadkiem i grzechem. Wola określa właściwe postępowanie i dlatego jest źródłem nagrody lub kary, zasługi lub przewinienia.

Wraz z ilością czynionego dobra, człowiek staje się coraz bardziej wolnym, bo prawdziwą miłością jest ta, która służy dobru i sprawiedliwości. Dokonanie wyboru zła to nadużycie daru wolności, które prowadzi do opanowania przez grzech.

Wolność czyni z człowieka istotę odpowiedzialną za swe poczynania w  takim stopniu, w jakim są one dobrowolne. Umacnianie się w cnocie, poznawanie dobra oraz asceza, są sposobami poszerzania władzy woli nad jej czynami.

Wolność dopełnia się podczas relacji z innymi ludźmi. Każda osoba, jako stworzona na obraz Boga, posiada prawo uznawania się za wolną. Dlatego ludzie powinni szanować się nawzajem, pamiętając, że prawo do korzystania z daru wolności to nieodłączny element godności człowieka.