Biblia - Księga Rodzaju - streszczenie, opracowanie

Księga Rodzaju jest pierwszą z ksiąg Starego Testamentu. Zalicza się ją do tak zwanego Pięcioksięgu. Znana jest również pod grecką nazwą Genesis.

Na przestrzeni wieków toczyło się wiele sporów dotyczących autorstwa Księgi i daty jej powstania. Tradycja uznaje, iż autorem jest Mojżesz, który spisał Księgę Rodzaju między XIII-XII wiekiem p.n.e. Ta część Starego Testamentu jest niezwykle ważna, bowiem informuje wszystkich wiernych o początkach świata, istnieniu człowieka i pierwszych działaniach Boga. Badacze uznali Księgę Rodzaju za pismo historyczne o charakterze teologicznym. Oznacza to, iż przedstawione w niej wydarzenia ułożone są chronologicznie, jednak interpretują wszelkie zjawiska w sposób religijny. Dodatkowo uznaje się, iż pierwsza księga Starego Testamentu stanowi dziedzictwo kultury człowieka.

Księga Rodzaju zbudowana jest z pięćdziesięciu rozdziałów, ale można podzielić je na dwie wyraźne części. Stanowią one całości i odnoszą się to różnej problematyki. Pierwsza część obejmuje jedenaście rozdziałów i przedstawione są w niej tak zwane historie pierwotne. Pierwszym opisanym wydarzeniem jest stworzenie świata przez Boga. Pan stwarzał go przez sześć dni, natomiast siódmego odpoczywał po ciężkiej pracy. Bóg dał przyszłym ludziom piękno przyrody, błękit nieba, oddzielił światłość od ciemności. Następnie stworzył człowieka – Adama – i nakazał mu nadawać imiona wszystkim zwierzętom. Aby Adam nie był samotny, miłosierny Pan z jego żebra stworzył Ewę, która miała być towarzyszką życia mężczyzny.

Kolejne części opisują szczęśliwe życie ludzi w raju, a następnie popełniony przez nich grzech. Ewa została skuszona przez szatana do zjedzenia jabłka z zakazanego drzewa i namówiła Adama do tego samego. Za nieposłuszeństwo Bóg wygnał ludzi z raju. Człowiek nie umiał sobie poradzić bez miłości Pana. Adam i Ewa cierpieli, zaczęli odczuwać wstyd z powodu swojej nagości, musieli ciężko pracować. Z następnych części dowiadujemy się o ich dalszym życiu. Para miała dwóch synów – Kaina i Abla. Kain był zazdrosny o powodzenie brata i postanowił go zabić. Ta zbrodnia rzuciła kolejny cień na ludzkość.

Człowiek nie potrafił szanować tego, co dostał od Boga, ludzie byli grzeszni i rozpustni. Dlatego Pan postanowił ich ukarać i zesłał na ziemię potop, który miał zgładzić wszystkich. Jedynymi ocalałymi był Noe wraz z rodziną. Na polecenie Boga zbudował on arkę, w której umieścił rodzinę i wszystkie gatunki zwierząt, po dwie sztuki (samiec i samica). Po potopie zaczęli oni życie od nowa. Ostatnią historią z tej części Księgi jest opowiadanie o wieży Babel. Ludzie budowali ją, by znaleźć się bliżej nieba i dorównać Bogu. Byli niezwykle zuchwali, Bóg pogniewał się i ukarał ich pomieszaniem języków, co doprowadziło do braku porozumienia między budowniczymi.

Druga część Księgi Rodzaju obejmuje rozdziały od dwunastego do pięćdziesiątego i przedstawia historię pierwszych patriarchów. Pierwszym wybranym przez Boga był Abraham. Pan obiecał mu liczne potomstwo w zamian za posłuszeństwo. Wola Boga spełnia się Abrahamowi rodzi się syn, który zostaje poddany tradycyjnemu obrzezaniu. Abraham zawiera z Bogiem przymierze. Kiedy mężczyźnie rodzi się następny syn, Pan nakazuje oddać go w ofierze. Była to próba wiary i charakteru. Abraham bardzo kochał Boga i ufał mu, więc nie zawahał się. Ostatecznie nie dochodzi do zabójstwa, ale Abraham zostaje wynagrodzony za swą ufność wobec Boga.

Następnie poznajemy dzieje Jakuba. Młodzieniec był jednym z synów podupadającego na zdrowiu ojca. Oszukał on starca i podstępem zdobył pierworództwo i błogosławieństwo ojca. Wyruszył do Charana, pracował tam u swojego stryja i starał się o rękę jego córki, Racheli. Był cierpliwy i wytrwały, jego wuj stawiał przed nim kolejne przeszkody dotyczące ślubu. Najpierw więc Jakub poślubił Leę, potem zaś Rachelę. Po osiągnięciu celu mężczyzna postanowił wrócić w rodzinne strony. Po drodze spotyka anioła, z którym odbywa walkę. To symboliczne przedstawienie sił i możliwości człowieka. Po dotarciu na miejsce dokonuje się pojednanie braci – Jakub godzi się z Ezawem.

Dowiadujemy się też, że Jakub miał dwunastu synów. Dalsza historia dotyczy losu Józefa. Został on sprzedany przez swoich braci kupcom. W konsekwencji stał się niewolnikiem, którego później osadzono w więzieniu. Jego życie odmienia się jednak, gdy tłumaczy faraonowi jego sen, przepowiadający przyszłe losy Egiptu. Józef zostaje mianowany zarządcą w państwie. Kiedy jego bracia przybywają z prośbą do faraona, nie poznają swojego brata. On jednak zaprasza ich na ucztę i serdecznie gości. Poddaje ich próbie, każąc poświęcić jednego z braci. Następnie godzi się z rodzeństwem. Wkrótce zostaje władcą Egiptu.