Czym jest dobro? Spróbuj wyjaśnić w perspektywie religijnej i podaj przykłady

Dobro jest pojęciem bardzo trudnym do wytłumaczenia. Jeśli jednak te zagadnienie mamy brać pod uwagę z perspektywy religijnej, dobro będzie przeciwieństwem zła. W największych religiach monoteistycznych (islam, judaizm, chrześcijaństwo) utożsamieniem dobra jest Bóg - stworzyciel świata oraz ludzi i wszystkiego, co istnieje. W religiach dharmicznych jest to cząstka boska przebywająca w duszy każdego człowieka. Ta cząstka określana jest jako atman.

Religia każe nam wierzyć, że człowiek jest istotą ludzką z natury dobrą, gdyż pochodzi od Boga. Bóg natomiast jest synonimem dobra, szlachetności, miłosierdzia i miłości. Wszystko, co zostało przez niego stworzone, nosi znamiona tych właśnie cech. Bóg-Ojciec jest przykładem dobra ucieleśnionego, podobnie jak Szatan symbolem zła wcielonego. Są to dwie całkowicie przeciwne sobie opozycje. Bóg jest przyjacielem człowieka, jego podporą, otuchą, pociechą.

Dobra uczymy się od niego. To on mówi nam, co jest dobre, a co złe i jak wystrzegać się złych ścieżek i niewłaściwych wyborów. Dobro jest cząstką duszy każdego człowieka. Może ono być przez nas rozwijane poprzez dobre uczynki - pomaganie innym, modlitwę za zmarłych, uczęszczanie na msze święte, interesowanie się losem biednych i pokrzywdzonych. Można to robić niezależnie od naszej wiary, czy zainteresowań. Dobro i szlachetność są największymi atutami dobrego chrześcijanina. Bóg naucza, aby żyć według przykazań, a wtedy będziemy godnie reprezentować go na całym świecie. Dobro ma służyć poświadczeniu istnienie Stwórcy.

Dobro niesie za sobą wiele szczęścia i radości (zależy komu i w jaki sposób pomagamy). Jak być dobrym? Wystarczy zainteresować się drugim człowiekiem i jego problemami. Być może będziemy w stanie mu jakoś pomóc - dobrą radą, wysłuchaniem, pocieszeniem. Dobro trzeba odkryć najpierw w sobie, aby odnaleźć go w innych ludziach. Dobrem jest poświęcenie i zaangażowanie w kłopoty drugiego człowieka. Jeżeli widzimy głodnego, powinniśmy go nakarmić. Jeśli komuś brakuje dachu nad głową, dobrem jest przygarnięcie go do własnego domu. Jeżeli ktoś popadł w kłopoty z własnej głupoty, należy mu pomóc naprawić jego grzech.

Jest wiele sposobów na pokazanie, że jest się porządną istotą. Można być członkiem wolontariatu, odwiedzać w szpitalu chore dzieci i starszych w domach starości, zapoznawać się z ludźmi samotnymi. Dobrem możemy wykazać się w najbardziej nieoczekiwanej sytuacji, ale jak sam Bóg mówi, na dobro zawsze jest czas. Dobroć gwarantuje pośmiertną nagrodę w niebie.

W religiach dharmicznych dobro podyktowane jest własnym, wewnętrznym poglądem na świat. Buddyzm to religia, która prowadzi do uzyskania wewnętrznej równowagi poprzez medytację oraz harmonię z całym światem. Buddyzm ceni dobroć jako najważniejszą cechę człowieka. Bez dobroci nie osiągnie się wyzwolenia - stanu nirwany, a dusza nie wyrwie się z kręgu sansary (ponownych wcieleń). Dobry człowiek to taki, który osiągnął zgodę z wszystkim, co go otacza - najdrobniejszym źdźbłem trawy, każdą istotą żywą (według buddyzmu nawet rośliny czują, co daje im miano istot żywych). Dobry człowiek jest życzliwy, przyjazny. Można na niego liczyć w ciężkiej sytuacji, można udać się do niego z prośbą o radę.

W perspektywie religijnej, dobro ukryte jest w każdym. Wystarczy je tylko odnaleźć, zacząć pielęgnować i dać je poznać swoim bliskim (i nie tylko). Dobro jest warunkiem koniecznym w naszej egzystencji. Bez niego nie można zyskać spokoju duszy, ani przyjaciół, rodziny. O dobro trzeba się troszczyć, bo jest to cecha boska - najpiękniejsza z wszystkich cnót.