„Bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje” - co znaczą te słowa Jana Pawła II? Rozprawka

Bogactwo to słowo, które ludziom najczęściej kojarzy się z dobrobytem, z posiadaniem wielu dóbr materialnym, a także – wachlarzem możliwości, które ono daje. Wydaje się jednak, że użycie określenia „bogaty” przez błogosławionego Jana Pawła II niesie inne znaczenie; o wiele głębsze i bogatsze w treści od tego, które przychodzi na myśl jako pierwsze skojarzenie.

„Bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje” – słowa te wydają się pozornie być sprzeczne. Wszakże bogactwo to właśnie posiadanie, opływanie w różnego rodzaju dobra, możliwość korzystania z nich bez umiaru. Ojciec Święty twierdzi, że wyrzeczenie się części z nich – a więc dawanie – ubogaca człowieka bardziej niż zdobywanie kolejnych. To paradoks, niejednokrotnie niezrozumiały dla współczesnego człowieka. Nie bez powodu współczesne społeczeństwo określane jest mianem konsumpcyjnego. Ludzie dążą do bogactwa, widząc w tym jedyny cel. Jednakże zmarły papież Jan Paweł II w swoich słowach zwraca uwagę na bogactwo odmienne od tego, które instynktownie przychodzi na myśl, a mianowicie – na majętność duchową.

Na czym ta zasobność polega? Człowiek bogaty duchowo to osoba stosująca się do nauki, którą przekazuje Kościół. Wprowadza w życie każde z przykazań, starając się czynić je coraz lepszym, dążąc do świętości i osiągnięcia życia wiecznego, będącego największą nagrodą dla każdej wierzącej osoby. To nie tylko osoba, która pogrąża się w modlitwie i trwa w kontakcie z Bogiem, ale także taka, która swoimi uczynkami daje świadectwo prawdziwie chrześcijańskiej postawy.

O takim rodzaju bogactwa mówią przytoczone powyżej słowa. Stanowią one wskazówkę dotyczącą tego, jak pomnażać ów, najwartościowszy dla istoty ludzkiej, majątek. Należy więc dawać, dzielić się z innymi. Słowo „dawanie” można odnieść do sfery materialnej życia ludzkiego. Osoba mająca taką możliwość, powinna wspierać bliźnich przekazując na ich rzecz różnorodne dary oraz zapomogę finansową. Dawanie to jednakże nie tylko pomoc materialna, ale też poświęcenie swojego czasu, wsparcie modlitewne.

Dlaczego czynność ta wzbogaca? Człowiek dając, dzieli się swymi dobrami z innymi, zyskując ich wdzięczność, a także wyzbywając się jednego z grzechów głównych, jakim jest chciwość. Dodatkowo, ma on satysfakcję ze stosowania się do zasad wiary, którą wyznaje oraz świadomość uczynienia swojego życia lepszym. Dzięki temu, pozornie coś tracąc –  zyskuje o wiele więcej. Oddając część swego bogactwa, wzbogaca się wewnętrznie.

Słowa Jana Pawła II są wciąż aktualne i związane z problemami współczesności. Warto, aby każda osoba wierząca zapoznała się z nimi i wyzbyła fałszywego stereotypu bogactwa na rzecz prawdziwej, wartościowej zamożności.