Co znaczy to, że człowiek jest istotą religijną? Opracowanie

Człowiek niejednokrotnie bywa nazywany istotą religijną. Jednakże dla wielu określenie to nie jest do końca jasne i zrozumiałe. Warto jednak je zaakceptować, ponieważ istniej mnóstwo argumentów świadczących o duchowej naturze istoty ludzkiej.

Przede wszystkim człowiek jest istotą religijną, gdyż kieruje nim ciekawość. To ona sprawia, że nurtują go pytania o początek wszechrzeczy. Rozmyślania te zazwyczaj doprowadzają go do wniosków, że istnieje gdzieś Bóg stwórca, istota odpowiedzialna za stworzenie wszystkiego, co zna. O tym, że jest istotą religijną świadczy również jego dociekliwość w kwestii dotyczącej tego, co stanie się z nim po śmierci. Nie przyjmuje on biologicznego rozkładu ciała, lecz szuka wyjaśnienia, co dzieje się z tymi cechami, które nie są zapisane w kodzie genetycznym, z charakterem, osobowością i uczuciami, które towarzyszyły mu całe jego życie.

Bycie istotą religijną jest tez niejako wpisane w naturę ludzką poprzez dzieło stworzenia. Wszak każdy z ludzi został stworzony na obraz i podobieństwo Boga i składa się z połączenia cielesności z duchowością. Sprawia to, że człowiek mimowolnie kieruje swoje myśli do istoty wyższej, tej, której zawdzięcza swoje istnienie. Postrzega ją jako mająca władzę i nieograniczoną moc.

O tym, ze człowiek jest istotą religijną świadczy również jego potrzeba wsparcia od innych. Kieruje swoje myśli do Boga, pokłada w nim nadzieje, licząc ze w trudnych momentach przyniesie mu to ukojenie i upragnione rozwiązanie. Liczy na opiekę siły wyższej, świadomość jej istnienia daje mu siłę i pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile.

Warto też zauważyć, że człowiek, nawet niewierzący przestrzega przykazań bożych. Są to podstawowe nakazy i zakazy dane przez Pana Boga, aby uczynić życie na ziemi dobrym, takim, które przyniesie błogosławione owoce w postaci zmartwychwstania. Jednak nawet osoby, które zaprzeczają istnieniu istoty wyższej stosują w swym życiu takie zasady jak nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij. Są one dla nich równie naturalne jak dla ludzi wierzących.

O tym, ze człowiek jest istotą religijną świadczy historia ludzkości. Od zarania dziejów ludzie poszukiwali Boga, lub bóstw, w które wierzyli. Przypisywali im niezwykłe właściwości oraz moc stwórczą i sprawczą. Nie istniało plemię bądź nacja nie posiadająca istoty, do której wznosiłaby swoje modły.

Człowiek jest istotą religijną i nie ulega to wątpliwości, warto, aby ten aspekt osobowości zauważyli wszyscy ludzie i pielęgnowali go, gdyż to błogosławiony dar, któremu nie można pozwolić się zmarnować.