Polityka bezpieczeństwa państwa - definicja, opracowanie

Każde suwerenne państwo dąży do zapewnienia swoim mieszkańcom odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, aby umożliwić im sprawne funkcjonowanie i zapewnić warunki do spokojnego życia. W tym celu organy państwowe wykształcają odpowiednie mechanizmy, schematy postępowania, instytucje oraz służby, które mają dbać o porządek wewnętrzny i bezpieczeństwo zewnętrzne państwa. Zagrożenia, z jakimi musi zmierzyć się państwo dbające o odpowiedni poziom bezpieczeństwa można ogólnie podzielić na militarne (agresja z zewnątrz, wojna, terroryzm) oraz niemilitarne, tj. klęski żywiołowe czy przemysłowe.

W celu zapewnienia szeroko pojętego bezpieczeństwa, państwo może stosować różne środki, do których zaliczyć można m. in. rozbudowa potencjału militarnego, gospodarczego, optymalizacja systemu polityczno-społecznego, dbanie o stosunki dyplomatyczne z innymi państwami bądź przemyślane członkostwo w konkretnych organizacjach międzynarodowych, sojuszach czy zrzeszeniach.

Realizowanie polityki bezpieczeństwa narodowego nie jest celem doraźnym, który może zostać w pewnym momencie osiągnięty na stałe, lecz wymaga ciągłych zabiegów i starań, przystosowanych do aktualnych sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej. 

Nad kwestią bezpieczeństwa zewnętrznego danego państwa zwykle czuwa odpowiednie ministerstwo bądź departament do spraw wojskowych (obronnych), w Polsce jest to Ministerstwo Obrony Narodowej wraz z podległymi mu agendami i służbami.