Inkorporacja - co to jest inkorporacja? Definicja, pojęcie. Inkorporacja prawa

Inkorporacja to słowo łacińskiego pochodzenia: incorporatio oznacza z jednej strony wcielenie, przejęcie i odnosi się do kwestii terytorialnych, z drugiej strony natomiast pojęcie to oznacza uznanie norm prawnych.

Inkorporacja terytorialna, jak wspomniano, oznacza, że jeden z krajów anektuje inny kraj. Zaanektowany kraj traci suwerenność i podmiotowość na arenie międzynarodowej i staje się elementem kraju, który go wchłonął. W historii spotyka się liczne przykłady takich inkorporacji terytorialnych.

Inkorporacja jako pojęcie prawnicze wiąże się z uporządkowaniem i uznaniem pewnych norm prawnych. Uporządkowanie norm przejawia się poprzez zebranie norm prawnych (dotychczas rozproszonych) do postaci jednego aktu prawnego. W porządkowanych normach nie wprowadza się jednak żadnych poprawek, co jest czynione w przypadku tzw. kodyfikacji (porządkowanie norm wraz z ich modyfikacjami, dostosowaniem do współczesnych warunków itp.).

Pojęcie inkorporacji jest także używane w przypadku włączania ratyfikowanych norm prawa międzynarodowego w polski system prawa (nazywa się to także transpozycją norm). W przypadku uznawaniu przez Polskę działalności organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych występuje konieczność zbieżności prawa polskiego z prawem międzynarodowym. Kwestie te zostały uregulowane w Konstytucji Rzeczpospolitej Polski, która w artykule 91. (dotyczącym źródeł prawa) stwierdza: „Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy”. Oznacza to, że tekst umowy międzynarodowej w niezmienionej postaci jest inkorporowany do polskiego systemu prawnego, co skutkuje możliwością bezpośredniego powoływania się na zapisy tej umowy, co wpływa na znacznie przyspieszenie całej procedury.

Można wyróżnić kilka rodzajów procedury inkorporacyjnej. Np. w Danii stosuje się powtórzenie zapisu umowy międzynarodowej w danej ustawie (jest to tzw. inkorporacja in blanco), natomiast w Szwecji po ratyfikacji parlament uchwala ustawę, w której stwierdza się że dany akt prawny staje się elementem krajowego systemu prawnego.