System kooperacji partii - definicja, cechy, opracowanie

System kooperacji partii jest jednym z rodzajów systemu partyjnego. Zakłada on istnienie nawet kilku partii, które wspólnie pracują na dobro państwa. 

System taki obserwuje się w państwach demokratycznych. Niektórzy badacze i znawcy polityki uważają, iż system ten jest bardzo dojrzały i niezwykle rozwojowy. W danym kraju działają zazwyczaj więcej niż dwie partie. Mogą mieć one odmienne poglądy, różne założenia i cele. Członkowie ugrupowań prowadzą własne kampanie wyborcze i starają się jak najlepiej zaprezentować rodzimą partię. 

Czas wyborczy jest okresem rywalizacji pomiędzy poszczególnymi partiami, wówczas system ma pewne cechy wielopartyjnego. Bowiem każde ugrupowanie działa na swoją korzyść i stara się zdobyć jak największą ilość głosów. Sytuacja radykalnie zmienia się dopiero po wyborach. Nawet jeśli jedna lub dwie partie zdobyły większość głosów i mandatów, to rozpoczyna się ścisła współpraca wszystkich (lub prawie wszystkich) ugrupowań. Oczywiście, może być tak, że partia, która uzyskała największą liczbę głosów, będzie pełniła rolę przywódcy lub przewodnika. Nie zmienia to jednak faktu, iż pozostałe ugrupowania próbują się porozumieć i stworzyć wspólny plan pracy politycznej.

System kooperacji partii posiada wiele zalet. Zazwyczaj nie ma w nim miejsca na wewnętrzne konflikty i spory polityczne. Z pewnością zdarzają się one wśród członków, ale nie ma to wpływu na rozwój państwa. Ugrupowania przyjmują konieczność kompromisów i wprowadzenia niezbędnych zmian, gotowe są do zmodyfikowania swoich wyjściowych postanowień. Wszystkie partie obierają wówczas wspólny cel: jak najlepiej i jak najmądrzej rządzić państwem i prowadzić do ku dobremu. 

Przykładem państwa, w którym można zaobserwować system kooperacji partii, jest Szwajcaria. Funkcjonuje tam kilka partii, rywalizujących ze sobą podczas wyborów. Jednak, nie zależnie od tego, jakie ugrupowanie zdobyło największą ilość głosów, po zakończeniu wyborów niemal wszystkie partie podejmowały współpracę. System ten zapewnia państwu rozwój i względnie stabilną sytuację polityczną. Nie ma w nim bowiem miejsca na konflikty, każdy dąży do osiągnięcia jednego celu.