Konserwatyzm a religia - opracowanie tematu

Konserwatyzm, wzorując się i odwołując do tradycji, zawsze wspierał religię. Współczesny konserwatyzm widzi w religii odtrutkę na zeświecczenie współczesnych czasów. Religia jest tradycyjną wartością dla konserwatysty, źródłem cnót i nieśmiertelnych ideałów. Powszechnie uważa się, że konserwatyści bardzo mocno wspierają religię. Owszem, można odnieś wrażenie, że konserwatyzm i religia mają wspólne cechy i stoją po jednej stronie. Jednak nie ie do końca tak jest.

O ile same wzorce ideowe są dosyć zbieżne, o tyle metody działalności są nieco odmienne. Religia stanowi gwarant prawa moralnego, jest ostoją tradycji i przywiązania. Religijne, jak i konserwatywne postrzeganie świata zdaje się być dosyć podobne – od momentu rewolucji francuskiej, Kościół katolicki i konserwatyści podali sobie dłoń, dostrzegli być może wspólne interesy. Rewolucja francuska nie tylko zagrażała religii, ale i samym konserwatystom. Wreszcie konserwatyści dostrzegli wspólny interes w swojej polityce z religią. Dla konserwatyzmu ważne są autorytety, a te można znaleźć m.in. właśnie w obrębie religii oraz Kościoła. Religijne autorytety bardzo mocno wpływały na poczucie obowiązku, moralności i prawa u zwykłych ludzi. Sojusz ludzi religii i konserwatyzmu widać szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy sekularyzacja społeczeństwa zmusiła te dwa środowiska do, choćby częściowego, zjednoczenia się w ofensywie.

Badacze dostrzegają pewne momenty zwrotne w historii, które doprowadziły do połączenia się tych dwóch środowisk. Konserwatyzm zawsze czerpał idee z religii. Religia miała przeogromny wpływ na życie społeczne, normowała stosunki i tworzyła autorytety do naśladowania. Religia, zwłaszcza chrześcijańska i filozofia z nią związana, była symbolem starego porządku, władzy królewskiej i monarchii. Taki też wizerunek świata starali się konserwatyści podtrzymywać. Religia zawsze korzystała z pomocy monarchów, od momentu wypraw krzyżowych, poprzez inkwizycję i uświęcenia autorytetu króla przez papieża. Religia i konserwatyzm zawdzięczają sobie to, że cały czas podążają wspólną drogą. Papiestwo zawsze wspierało dobre królestwa i na odwrót. Idea monarchii i symbolika, autorytet papieża, zawsze szły ze sobą w parze. Religia dysponowała czymś, czym nie mogły dysponować inne siły społeczne – siłą tradycji utrwalonej przez czas. Tradycja z kolei była ważnym składnikiem myśli konserwatywnej. Konserwatyści od samego początku wspierali konkretne ideały, a w Europie ideały konserwatyzmu szły w zgodzie z ideałami chrześcijańskimi.

Religia dzisiaj stanowi symbol starych czasów, których tak otwarcie bronią konserwatyści. Z jednej strony konserwatyzm uległ liberalizmowi, z drugiej zaś – pozostała też wierna garstka konserwatystów tradycyjnych, którzy odrzucili świeckie ideały liberałów i pozostali lojalni wobec chrześcijańskiej doktryny moralności. Religia faworyzuje te ideały, które są dla konserwatyzmu niezmienne. Pielęgnuje dawne wartości, spaja rodzinę i daje nadzieję ludziom. Konserwatyzm potrzebuje religii, ponieważ potrzebuje autorytetów, a tylko w religii znajduje on autorytety uświęcone i nieskalane. Religia od zawsze tworzyła między ludźmi więzi, dawała szansę odpowiedzi na to, o co od wieków ludzkość pyta. Konserwatyzm widzi więc w religii pewien monolit, który ma siłę sugestii i żelaznego, niepodważalnego autorytetu. A ponieważ przeciwnicy konserwatyzmu, zwłaszcza środowiska lewicowe, otwarcie atakują religię, stąd też konserwatyści zobowiązali się do jej obrony.