Atak Niemiec na ZSRR (1941 r.)

Po równie błyskotliwych co błyskawicznych sukcesach Wermachtu w kampaniach na terenie Polski (wrzesień 1939 r.), Skandynawii (kwiecień 1940 r.) oraz Belgii, Holandii i Francji (maj, czerwiec 1940 r.) Hitler zdecydował się uderzyć na Związek Radziecki. Przeprowadzona w czerwcu 1941 r. zmasowana ofensywa przeciwko swojemu dotychczasowemu sojusznikowi była największą, ze względu na rozmiary zaangażowanych w nią sił oraz planowany zasięg, jednorazową kampanią wojenną, jaką do tej pory widział świat. Tym samym otwarty został drugi front II wojny światowej w Europie, który w dłuższej perspektywie okazał się tragiczny w skutkach dla imperialistycznych ambicji niemieckich.

Hitler wspominał o agresji na ZSRR już w swojej wydanej w 1925 r. książce „Mein Kampf”, w której zaznaczał konieczność poszerzenia niemieckiej przestrzeni życiowej na wschód, nawet po tereny ukraińskie. Gotowy plan ataku na ZSRR pod kryptonimem „Unternehmen Barbarossa”, jako tzw. dyrektywę 21, niemiecki dyktator podpisał już 18. grudnia 1940 r., kiedy jeszcze trwała bitwa o Anglię na froncie zachodnim – atak miał być klasycznym, zakrojonym na szerszą niż dotychczas skalę Blitzkriegiem, który zakładał opanowanie całej europejskiej części ZSRR w przeciągu...