Rządy Katarzyny II - opracowanie

Katarzyna II, czyli Zofia Augusta Fryderyka ks. Anhalt–Zerbst, żyła w latach 1729-1796, a panowała od roku 1762 do śmierci. Była mecenasem sztuki i wpisywała się wspaniale w oświeceniowy wzorzec władcy wykształconego, miłującego naukę. W historii Polski Katarzyna zpisała się jednak jak najbardziej negatywnie. Osadziła na tronie Stanisława Augusta Poniatowskiego, całkowicie jej oddanego i posłusznego. Tak jak i ona, interesował się kulturą, stając się szybko mecenasem sztuki, jednak w sprawach politycznych był całkowicie bezwolny. Ponadto, Katarzyna niczym bezbłędny strateg potrafiła wykorzystać kłótnie wśród polskiej szlachty, sprawiając, aby jej część opowiedziała się za rozbiorem lub przeciwko konstytucji. Pokazała także swój stosunek do byłego kochanka i protegowanego, króla Poniatowskiego, gdy ten w roku 1787 oczekiwał na nią na spotkanie w Kaniowie. Nie został potraktowany jak głowa państwa, a poddany, którego można ignorować. Dla carycy priorytetem było uczynienie z Rosji państwa silnego. Pomimo, że z pochodzenia była Niemką (urodzona w Szczecinie), nie pozwoliła na niemieckie wpływy na dworze. Wszystkie najwyższe funkcje w państwie obsadzała Rosjanami, co stanowiło zmianę kursu, bo do jej czasów duże wpływy w Rosji miały wzorce...