Poprawki do Konstytucji PRL - 10.02.1976 r.

Poprawki do konstytucji zostały zrealizowane uchwałą z 10 lutego 1976 r. W ich wyniku dokonano szeregu daleko idących zmian w konstytucji. Podstawową zmianą była zmiana Art.1 od tej pory Polska była państwem o charakterze socjalistycznym. Kolejną istotną rzeczą było wprowadzenie nowego art.3, który mówił o roli partii PZPR w szczeblach i strukturach władzy. Punkty mówiły jasno –

"1.Przewodnią siłą polityczną społeczeństwa w budowie socjalizmu jest Polska Zjednoczona Partia Robotnicza.
2.Współdziałanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego stanowi podstawę Frontu Jedności Narodu.

3.Front Jedności Narodu jest wspólną płaszczyzną działania organizacji społecznych ludu pracującego i patriotycznego zespolenia wszystkich obywateli - członków partii, stronnictw politycznych i bezpartyjnych, niezależnie od ich stosunku do religii - wokół żywotnych interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej."
Dosyć interesującym zapisem okazał się również art.6 ust. 2, który mówił o współpracy i przyjaźni ze Związkiem Radzieckim. Artykuł ten mówił o tym, że polska władza i państwo nawiązywać będzie do tradycji socjalistycznej i umacnia przyjaźń ze Związkiem Radzieckim. Kolejną istotną zmianą okazała się zmiana regulacji prawnej Najwyższej Izby Kontroli, która dotychczas podlegała Sejmowi a którą podporządkowani premierowi (tj. prezesowi Rady Ministrów).

Rezultatem tej nowelizacji było niemalże całkowite podporządkowanie kraju wpływom Związku Radzieckiego, tego typu sytuacja spotkała się z ogromnym sprzeciwem i protestem polskich aktywistów i intelektualistów. Nowelizacja konstytucji dawał partii PZPR możliwości nie do odparcia, cały kraju został podporządkowany aparatowi partyjnemu. Mimo iż niektóre paragrafy i artykuły konstytucji zostały zmienione z korzyścią dla obywateli to jednak mimo wszystko nowelizacja konstytucji oceniana jest bardzo negatywnie przez większość dzisiejszych historyków. De facto znaczenie wszystkich zmian i nowinek pozostało jedynie na papierze i chociaż nie miało to większego przełożenia na życie społeczne to jednak stwarzało realne podstawy zagrożenia, gdyż prawo pisane wyraźnie mówiło o pewnych następstwach. Na nic zdały się protesty opozycji, kościoła i intelektualistów. Nowelizacja została wcielona w życie.