Biznacjum w średniowieczu - odrodzenie Cesarstwa Bizantyjskiego za panowania dynastii macedońskiej

Czasy panowania w Konstantynopolu dynastii macedońskiej to szczyt średniowiecznej potęgi Bizancjum oraz nawrót do chlubnych tradycji wieków wcześniejszych.

Prekursorem dynastii macedońskiej był Bazyli I Macedończyk, który w roku 867 zamordował ostatniego amoryjskiego bizantyjskiego cesarza – Michała III – i objął samodzielne rządy nad podupadłym imperium. Główne sukcesy następców Bazylego I wiążą się ze zwycięskimi wojnami z, przeżywającym kryzys jedności, światem islamu na wschodzie oraz na Bałkanach. Walki z Saracenami nabrały wówczas podtekstu religijnego i uznane zostały przez patriarchat za święty obowiązek chrześcijanina.

Pierwszym sukcesem nowego bazyleusa było wyzwolenie spod władzy islamu bogatej Armenii, która utworzyła niezależne księstwo pod protektoratem bizantyjskim. Po śmierci Bazylego I szybki i dynamiczny rozwój przeżyła sąsiadująca z cesarstwem od północy Bułgaria, która za panowania cara Symeona I Wielkiego kilkakrotnie bezpośrednio zagrażała Konstantynopolowi, a cesarze Leon VI Filozof i jego syn Konstantyn VII Porfirogeneta ponad splendor zdobywcy cenili sobie zamiłowanie do literatury i nauki, przez co pozycja cesarstwa na Bałkanach nieco zmalała. Niepewną sytuację...