Stosunek Rządu Tymczasowego Rosji (po rewolucji lutowej) do sprawy polskiej w okresie I wojny światowej (odezwa Piotrogrodzkiej Rady Delegatów)

Rosja, podobnie jak wszystkie inne mocarstwa biorące udział w działaniach I wojny światowej, musiała ustosunkować się do coraz wyraźniejszej na arenie międzynarodowej sprawy polskiej. Zyskiwała ona na wadze wraz z upływającym czasem, wraz ze zmniejszającymi się rezerwami osobowymi poszczególnych armii, wraz ze spadkiem sił i morale. Wówczas to nader przydatny mógł się okazać rekrut - Polak, który wykazując się w dotychczasowych walkach (licznych powstaniach) pokazywał, że jest żołnierzem bitnym, walecznym i odważnym. Taki rekrut był cenny.

Swoje stanowisko musiała Rosja wyrazić również po kolejnych rewolucjach, które osłabiały władzę carską, by wreszcie ją całkowicie obalić. Wraz z przejęciem władzy w Rosji przez komunistów musieli oni zdecydować się jak ma wyglądać ich wizja nie tylko socjalistycznego świata, ale i wizja urzeczywistnienia (bądź nie) marzeń Polaków o wolnej i niepodległej Rzeczpospolitej.

27 marca 1917 roku Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich wydała „Odezwę do narodu polskiego”, w której wyrażono życzenie utworzenia państwa polskiego. Zgodnie z zapewnieniami Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich państwo to miało być republiką utworzoną w duchu demokratycznym.

Do sprawy polskiej odniósł się także Rząd Tymczasowy Rosji, który w podobnym duchu wydała swój manifest. Określał on, iż powstać musi państwo polskie sięgające swymi granicami po wszystkie terytoria polskie. Hasła te jednak nie nosiły w sobie większych szczegółów, co oczywiście mogło budzić i budziło spore wątpliwości pośród polskiego społeczeństwa. Dodatkowe wątpliwości wzbudzał fakt wspomnienia o tym, iż w ten sposób utworzone państwo polskie miało być związane swobodną unią oraz sojuszem wojskowym z Rosją. Szczegółów nie podano i tutaj. Na podobnych zasadach działało przecież dotychczas Królestwo Polskie, które było związane unią personalną z Rosją, nie mogąc zarządzać swoimi własnymi sprawami w sposób zadowalający społeczeństwo polskie bez żadnej ingerencji z zewnątrz.