Reforma szkolnictwa - 13.10.1974 r.

W latach siedemdziesiątych w Polsce rozpoczął się proces szeroko zakrojonych reform państwowych. Jedną z ważniejszych reform okazała się reforma szkolnictwa, którą władza od dłuższego już czasu planowała wcielić w życie. Nowy model edukacyjny miał być bardziej przejrzysty, bardziej klarowny i skuteczniej miał przygotowywać uczniów do praktycznego zastosowania w karierze zawodowej. w 1971 r. powołano Komitet Ekspertów dla Opracowania Raportu o Stanie Oświaty w PRL.

Komitet przygotował 13.10.1973 r. uchwałę o reformie szkolnictwa. Reforma obejmować miała upowszechnienie szkoły średniej. Uchwała zapowiadała podciągnięcie szkoły podstawowej do 10 klas szkoły średniej, która upowszechniła by ramy programowe, zarówno szkół zawodowych jak i 2-letnich szkół o specjalizacji kierunkowej. Celem takiej edukacji miało być gruntowne przygotowanie do studiów wyższych. Uchwała miała zapewnić powszechność wykształcenia średniego. Zaproponowano dziesięć klas powszechnej szkoły średniej. Niestety problemy gospodarcze i ekonomiczne PRLu oddaliły uchwałę na dalszy plan. Uchwała o reformie szkolnictwa została uchylona 26 stycznia 1982 r. porzucono system kształcenia dziesięcioletniego.

Uchwała sejmu brzmiała „w sprawie systemu edukacji narodowej”. Niestety niezbyt dobra sytuacja Polski zmusiła władze do zaniechania uchwały. Mimo to liczba uczniów kontynuujących naukę po szkole powszechnej zwiększała się. Można więc odnieść wrażenie, że w jakiś sposób uchwała o reformie szkolnictwa znalazła podatny grunt co zaowocowało zwiększeniem natężenia liczebności edukacji wśród uczniów. Mimo iż zamiarem reformy miały być równe szanse dla każdego ucznia bez względu na status majątkowy, to nie udało się tego zamiaru osiągnąć, zbyt duże rozbieżności intelektualne i finansowe nie pozwalały na upowszechnienie się szkoły średniej.