RJN - Rada Jednośći Narodowej 1944-1945

Rada Jedności Narodowej na czele z Kazimierzem Pużakiem została powołana do życia wraz z dniem 9 stycznia 1944 roku na mocy dekretu wydanego przez Delegata Rządu. Zastąpiła tym samym Krajową Reprezentację Polityczną.

RJN była organizacją tajną, stanowiącą parlament Podziemia, w którego skład weszli przedstawiciele wszystkich stronnictw politycznych: Stronnictwa Demokratycznego, chłopskich „Racławic”, duchowieństwa, Polskiej Partii Socjalistycznej, Stronnictwa Narodowego, Stronnictwa Pracy, Stronnictwa Ludowego. 15 marca RJN ogłosiła deklarację „O co walczy naród polski”, opowiadającą się za przedwojenną granicą Polski (czego mocno bronił też premier Mikołajczyk i co stanowiło konflikt ze Związkiem Radzieckim), jednocześnie podkreślając chęć budowania dobrych stosunków politycznych z Rosją. Sojusz miał jednak opierać się o mocarstwa zachodnie. Postawiono także ultimatum ZSRR - możliwość współdziałania była pożądana pod warunkiem takiej woli ze strony Moskwy, co oznaczało brak ingerencji w wewnętrzne sprawy państwa polskiego oraz akceptację granicy wschodniej. Kompromisowo do deklaracji włączono program upaństwowienia części gałęzi przemysłu, jak i parcelację majątków ziemskich, które przekraczają 50 hektarów.

RJN była alternatywą dla PPR i głosem braku akceptacji największego zagrożenia dla Polski - ambicji stalinowskich. Nie udało się jej jednak wygrać z komunistami. Została rozwiązana wraz z dniem 1 lipca 1945 roku, po utworzeniu TRJN (Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej).