Chrzest Polski i jego znaczenie - przyczyny i skutki

Chrzest Polski jest momentem przełomowym w historii Polski. Zmienił on całkowicie bieg naszych dziejów i zakończył pewien okres na terenach ziem polskich. Przyjęcie chrześcijaństwa okazało się jedną z najbardziej spektakularnych decyzji podjętych przez Mieszka I.

Przyczyną tego wydarzenia była niewątpliwie sytuacja polityczna ówczesnej Europy, która zmusiła dawne pogańskie kraje do przyjęcia pewnej strategii politycznej. Cesarz Otton I widział możliwość utworzenia na terenach Polski arcybiskupstwa, które zajęłoby się chrystianizacją pogańskiej wschodniej części Europy. Mieszko I, zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, zdecydował się na otwarte i jawne przyjęcie chrześcijaństwa. W 965 r. wziął za żonę Dobrawę (znaną też jako Dąbrówka), córkę czeskiego księcia Bolesława I. Małżeństwo z czeską księżniczką miało udowodnić szczerość intencji Mieszka w dążeniu do przyjęcia nowej wiary.

W 966 roku nastąpił chrzest Polski. Dzięki tej decyzji Mieszko I uniknął krwawych misji chrystianizacyjnych, które na szeroką skalę prowadził kościół niemiecki. Implikacje przyjęcia chrześcijaństwa były ogromne. Na pierwszego biskupa powołano Jordana, którego pochodzenie miało przypieczętować wiarygodność decyzji Mieszka I. Pochodzenie biskupa Jordana jest kwestią sporną, być może wywodził się on z Włoch lub Lotaryngii. Następcą Jordana był już Niemiec – Unger. Biskupstwo misyjne było tylko formą przejściową, z czasem doprowadziło do utworzenia ściśle zinstytucjonalizowanej hierarchii kościelnej w Polsce.

Mieszko I chciał uniknąć zależności od niemieckiego kościoła i jego wpływu, w akcie „Dagome Iudex” złożył więc Polskę pod opiekę Stolicy Apostolskiej, co oczywiście wiązało się z tym, że Polska otrzymała status odrębnej prowincji kościelnej i nie musiała podlegać wpływom zagranicznym. Tego typu cel udało się jednak osiągnąć dopiero za rządów Bolesława Chrobrego, którego polityka niesamowicie wzmocniła pozycję Polskie na arenie chrześcijańskiej Europy.

Droga Mieszka I do przyjaźni z zachodnim chrześcijańskim światem nie była łatwa. Pomimo formalnej więzi z cesarzem, nie obyło się bez potyczek, jakie Mieszko toczył co jakiś czas z niemieckimi feudałami. Reasumując - chrzest Polski miał charakter przede wszystkim polityczny, był swego rodzaju zbiegiem strategicznym, który pozwolił na uniknięcie inwazji obcych wojsk i narzucenie siłą wiary, której nikt jeszcze nie rozumiał.

Pogańskie tereny naszego kraju były silnie narażone na ataki ekspansywnej polityki misyjnej. Wielu historyków uważa, że chrzest Polski był koniecznością, na którą Mieszko I przystał z obawy przed przymusową chrystianizacją, co w przyszłości okazało się niesamowicie korzystne dla rozwoju naszego państwa. Niewątpliwie Mieszko I wyprzedził zamiary wrogich państw niemieckich, które pod pozorem chrześcijańskiej misji dążyły do ekspansji terytorialnej.

Z punktu widzenia dzisiejszej analizy historycznej chrzest Polski w 966 roku okazał się wydarzeniem o daleko idących skutkach. Chrzest włączył Polskę do wspólnoty narodów chrześcijańskich i cywilizowanej Europy.