Niezawinione cierpienie - Motyw niezawinionego cierpienia na przykładzie „Księgi Hioba” i innych utworów literackich

Cierpienie jest jednym z najpopularniejszych tematów literackich, jednak niezawinione cierpienie stanowi jego specyficzny aspekt.

Pierwowzorem ofiary niezawinionego cierpienia jest Hiob. Bohaterowi zostaje odebrany cały dobytek oraz wszystkie dzieci, po czym on sam choruje na trąd. Jego sytuacja nie jest wynikiem grzechów, za które teraz musi płacić. To Bóg wystawia go na próbę wiary, z której koniec końców mężczyzna wychodzi zwycięsko.

Biorąc pod uwagę średniowieczne utwory literackie, przykładem niezawinionego bólu jest na przykład cierpienie Maryi w „Lamencie świętokrzyskim” (zwane inaczej „Żalami Matki Boskiej pod krzyżem” lub „Posłuchajcie, bracia miła”). Ów fragment dawnego misterium odbiega w swej konwencji od typowego przedstawienia zasmuconej Matki Boskiej, przyglądającej się śmierci swego Syna. W „Lamencie…” zachowanie Maryi dalekie jest od pełnego spokoju patosu, natomiast zbliża się do typowej reakcji matki, która rozpacza, widząc cierpienie swojego dziecka.

Sytuacja Matki Bożej jest w pewnym sensie zbieżna z tą Hiobową. Oboje na początku byli obsypywani łaskami i dobrami, mieli swoje ukochane dzieci. Jednak z woli Bożej...