Marinizm w baroku - rozwiń temat posługując się przykładami

Marinizm był jednym z głównych nurtów literackich epoki baroku. jego nazwa wzięła się od nazwiska włoskiego poety Giambattisto Mariny. Marino zapoczątkował ten styl w przekonaniu, że należy poszukiwać nowych form wyrażania sztuki poprzez twórczość literacką. Głównym założeniem marinizmu był element szoku i zaskoczenia, jaki należało wywołać u odbiorcy. Wiersze tego nurtu literackiego charakteryzują się więc bardzo różnorodnymi pomysłami (czyli tzw. konceptami) przedstawiania świata. Stosuje się wielorakie środki stylistyczne, takie jak inwersje, anafory, hiperbole, parafrazy, czy oksymorony. Im ciekawiej zrealizowany koncept, tym lepiej oddany zamysł nurtu marynistycznego.

W Polsce najwybitniejszym przedstawicielem marinizmu jest Jan Andrzej Morsztyn. Morsztyn był poetą działającym na dworze, stąd tematyka jego wierszy zbliża nas do tego otoczenia. Bardzo często też pisał erotyki. Prace poety odznaczają się niezwykłym kunsztem literackim i bardzo dobrymi konceptami, Morsztyn dbał o to, aby elementy marinistyczne były odpowiednio wyeksponowane.

Najbardziej znanym utworem Morsztyna jest prawdopodobnie sonet „Do trupa”. Głównym założeniem dzieła jest porównanie dwóch sytuacji egzystencjalnych. Podmiot...