Moralność panów i niewolników - filozofia Nietzschego. Krytyka moralności

Fryderyk Nietzsche przeszedł do historii filozofii jako twórca nowego systemu podważającego zastane i – w dużej mierze – skonwencjonalizowane normy moralne, jakie funkcjonowały we współczesnym mu świecie końca XIX wieku. Towarzyszyło mu poczucie wszechogarniającej schyłkowości, która miała dotyczyć zarówno kultury, jak i życia społecznego, przede wszystkim jednak – moralnej sfery funkcjonowania człowieka w świecie.

W początkowej fazie twórczości tego filozofa odnajdujemy przede wszystkim krytykę moralności pojmowanej jako zbiór nakazów i zakazów, na jakich opierała się religia judeochrześcijańska. Jako syn luterańskiego pastora Nietzsche miał okazję odczuć ciężar w dużej mierze skonwencjonalizowanego kodeksu postępowania, który zakładał nagrodę za bierne podporządkowanie jednostki odgórnie wyznaczonym prawom, a karę za twórcze poszukiwanie prawdy wbrew dogmatom. Według Nietzschego taki system etyczny miał na celu zrównanie jednostek wybitnych z miernymi, co w oczywisty sposób prowadziło do stagnacji, a w konsekwencji – do upadku cywilizacji, który – jego zdaniem – nieuchronnie groził kulturze judeochrześcijańskiej.

Znacznie bliższa...