Psalm 19 - analiza i interpretacja utworu

Psalm 19 jest utworem wysławiającym dobroć i sprawiedliwość Pana. Jednocześnie podmiot liryczny poprzez pieśń wyraża swoją wdzięczność. 

Utwór składa się z trzech nieregularnych części, wersy posiadają nierówną ilość sylab. Psalm jest nacechowany emocjonalnie, wiele w nim również środków artystycznych. Zauważamy tu między innymi epitety, takie jak: „doskonałe”, „niezawodne”. Są także pytania retoryczne „kto jednak dostrzega swoje błędy”, zdania wykrzyknikowe „Moja skało i mój Zbawicielu”. Ten przykład stanowi także apostrofę, czyli bezpośredni zwrot do Boga.

Psalm 19 jest wspaniałym utworem, który ma wychwalić Pana i obwieścić wszystkim, jak wielkie są jego łaski. Pierwsze wersy utworu prezentują obraz niebios, będących dziełem wszechmocnego Stwórcy. Także i gwiazdy i obłoki służą Bogu i wykrzykują  całemu światu, jak dobry jest ich Pan. Kolejno wymieniane są dni i noce, które także świadczą o tym, iż dzieło boskie jest doskonałe. Opisywane słońce porównane jest do oblubieńca, a każde z tych zjawisk przyrody jest świadectwem wielkości Pana. W następnych partiach tekstu podmiot opisuje harmonijny świat, który, podobnie jak wszystko inne, wyszło spod ręki Boga. Osoba mówiąca w psalmie zapewnia, iż prawa boskie są uniwersalne i ponadczasowe, jego „nakazy słuszne”, a „sądy prawdziwe”. Człowiek nie musi sprzeciwiać się Bogu, ponieważ jest on istotą dobrą i sprawiedliwą, która dba o swoich podopiecznych. Podmiot liryczny wie, jakie jest jego miejsce na ziemi, sam nazywa siebie „sługą”. Tak oddany wierny prosi Boga o opatrzność, opiekę oraz ochronę od tego, co jest złe. Psalmista przyznaje także, iż jako człowiek jest słaby , pełen wad i sprzeczności. Zdaje sobie sprawę, że czyha na niego wiele niebezpieczeństw, także pochodzących z jego fizyczności i niedoskonałości. Dlatego też zwraca się do Boga i prosi i opiekę. 

Psalm 19 jest wspaniałym utworem, w którym Bóg to władca wszechświata, przyrody,  człowieka. Wszystko, co zostało przez niego stworzone, wyśpiewuje pańskie imię                           i wychwala łaski, okazuje wdzięczność. Także psalmista dołącza się do tych podziękowań i wyraża swój zachwyt nad boskością Stwórcy.  Ostatnie wersje stanowią zamknięcie psalmu, jednocześnie są ostatecznym wyrazem szacunku i wiary : „Mój Zbawicielu!” .