Psalm 139 - analiza i interpretacja utworu

Psalm 139 zatytułowany jest „Bóg wszystko przenika”. To utwór dziękczynny i pochwalny, w którym podmiot liryczny wyraża swoją wdzięczność do Pana. 

Pieśń zbudowana jest z czterech nieregularnych części. Dwie ostanie mają po osiem wersów, natomiast pierwsza i druga mają ich nierówną ilość. Już w początkowych wersach zauważamy apostrofę, czyli bezpośredni zwrot do Boga : „Panie, przenikasz i znasz mnie”. Znajdują się też w utworze liczne środki artystyczne, takie jak pytania retoryczne, które służą podkreśleniu refleksyjnej natury psalmu. Przykładem jest wers „Gdzież się oddalę przed Twoim duchem”. Można odnaleźć też epitety „ znane”, „ dziwne”, „wzniosłe”, wyliczenia „utkałeś, utworzyłeś” oraz metafory „przenikasz moje zmysły”. 

Podmiot liryczny przedstawia Boga, jako wszechmocnego i wszechobecnego. Człowiek żyje na świecie stworzonym przez Pana, dlatego też każda rzecz podlega jego łasce i sile. Psalmista wspomina, iż Stwórca wie o swoich sługach wszystko, o czym myślą, marzą, co robią w danej chwili. Nie ma ucieczki przed Panem, każdy popełniony grzech zostanie odkryty i ukarany. Jednocześnie należy wspomnieć,...