Tadeusz Miciński - biografia, życiorys
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Okres Młodej Polski obfitował w wiele ciekawych i kontrowersyjnych postaci. Dekadencja i nuda z jednej strony, strach i niepewność przyszłych losów z drugiej skutkowały rozmaitymi rozterkami, które z kolei przekładały się na twórczość literacką. W poezji oraz prozie tego okresu łatwo możemy doszukać się znamion zwątpienia w cywilizację, niewiary posuniętej aż do bluźnierstwa czy wyrazy buntu w stosunku do zastanej rzeczywistości, przeplatane ze zobojętnieniem i apatią.
Do grona najznamienitszych twórców młodopolskich zaliczyć możemy z pewnością Tadeusza Micińskiego, który – stawiany w szeregu z takimi artystami jak Stanisław Ignacy Witkiewicz czy Stanisław Przybyszewski (których przyjacielem był) – trwale zmienił kształt polskiej literatury.
Urodzony w 1873 roku, studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz filozofię na uniwersytetach w Lipsku i Berlinie. To wtedy zainteresował się okultyzmem, magią i satanizmem. Pasje te połączyły go ze Stanisławem Przybyszewskim – jego długoletnim przyjacielem. Także liczne podróże poszerzyły horyzonty myślowe Micińskiego. Artysta zafascynował się przede wszystkim sztuką hiszpańską – mistycyzmem, a także malarstwem Francisco Goi oraz dramatami Calderona. Lubił wojaże w ogólności, nieobce mu były Rosja, Szwecja, Hiszpania, Niemcy i Włochy.
W trakcie licznych podróży szlifował swoją kontrowersyjną ideologię, która była oparta na rozmaitych filarach. Po pierwsze Miciński czerpał z filozofii genezyjskiej Juliusza Słowackiego (która mówi, że każdy człowiek złożony z ciała i Ducha powinien dążyć do wyzwolenia tej drugiej wartości, co stać się może poprzez ofiarę i śmierć) twierdząc, iż dzieje świata mają swój początek w miejscu wyłączonym z czasu i przestrzeni, a więc w nicości. Inną inspiracją dla młodopolskiego poety był satanizm połączony z gnozą oraz filozofią Platona czy Nietzschego (tu – koncepcja nadczłowieka). Według teorii Micińskiego, Chrystus, Lucyfer i Feniks to ta sama, jednak różnie nazywana, istota. Badał także wątki panslawistyczne, deklarował się jako antygermanista.
Artysta sukcesywnie pogłębiał swoją wiedzę z zakresu okultyzmu, magii, nauk tajemnych oraz demonologii, co sprawiało, ze przylgnął do niego przydomek „poety-maga”. Zainteresowanie wiedzą tajemną nie było przelotną fascynacją czy chwilowym kaprysem. Autor „Nietoty” z wielką skrupulatnością i rzetelnością zgłębiał interesujące go dziedziny, nie mając na celu zaszokowania opinii publicznej, a jedynie jasne wyłożenie swoich dość skomplikowanych poglądów.
Twórczość Micińskiego nie jest łatwa w odbiorze. Krytycy doceniają artystę za niebanalny mistycyzm, bezkompromisowość i odkrywanie dla literatury nowych ścieżek. Uznawany jest za polskiego prekursora surrealizmu, jednego z czołowych przedstawicieli ekspresjonizmu i w sumie jednego z najbardziej wszechstronnych artystów tej epoki.
Oprócz poezji, (która jest hermetyczna, skomplikowana i w wielu miejscach wymaga szerszej znajomości filozofii głoszonej przez autora), której tomiki wywołały spore zamieszanie – np. „W mroku gwiazd” – Miciński pisał także utwory prozatorskie: opowiadania, np. „Nauczycielka” i powieści: „Nietota. Księga tajemna Tatr”czy „Xiądz Faust”, a także dramaty („Kniaź Patiomkin”_. Znany był także z koncepcji połączenia rozmaitych sztuk nowoczesnych – jak filmy czy projekcje – z wypracowaną przez niego filozofią. Sam twórca stanowił także inspirację dla innych artystów. Witkacy poświęcił mu swoją powieść pt.: „Nienasycenie”, Stanisław Wyspiański natomiast przedstawił go jako jedną z postaci w swym dramacie pt.: „Wyzwolenie”.
Okoliczności śmierci Micińskiego nie są jasne. Prawdopodobnie został zamordowany na Białorusi w 1918 roku przez tamtejszych chłopów bądź wrogo nastawionych do niego bolszewików.
Podobne wypracowania do Tadeusz Miciński - biografia, życiorys
- Aleksander Puszkin - ogólna charakterystyka twórczości
- Nowela pozytywistyczna - cechy noweli na przykładzie utworu „Janko Muzykant” Henryka Sienkiewicza
- Jan Kochanowski „Odprawa posłów greckich” - charakterystyka Parysa (Aleksandra)
- Sławomir Mrożek „Wesele w Atomicach” - groteska w utworze
- Józef Baka „Uwagach śmierci niechybnej” - Motyw śmierci w „Uwagach śmierci niechybnej”. Opracowanie
- Sławomir Mrożek - biografia, życiorys
- Juliusz Słowacki „Do matki” - interpretacja i analiza utworu
- Piotr Skarga „Kazania sejmowe” - Niepokój o losy państwa ukazany w „Kazaniach sejmowych” Skargi
- Denis Diderot „Kubuś Fatalista i jego pan” - interpretacja, analiza utworu
- Esej o miłości - Wypracowanie na temat miłości w nawiązaniu do wybranych dzieł literackich
- Człowiek renesansu - cechy, definicja, charakterystyka
- Mark Twain - biografia, życiorys
- Andrzej Bursa - biografia, życiorys
- Arkady Fiedler - biografia, życiorys
- Adam Naruszewicz „Chudy literat” - interpretacja, opracowanie satyry
- Aleksander Fredro „Zemsta” - historia miłości Klary i Wacława. Opis
- „Nowa Fala” - cechy generacji literackiej
- Istota werteryzmu na podstawie utworu „Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego
- Jan Kochanowski - „Treny” - „Tren XIX (albo Sen)” - interpretacja i analiza trenu
- Motyw kata i ofiary - „Medaliony” Zofii Nałkowskiej. Opracowanie