Bóg okazuje potęgę – przejście Izraelitów przez Morze Czerwone

Mojżesz przybył do ziemi egipskiej wiedziony nakazami Boga, który to jemu właśnie wyznaczył misję wyprowadzenia Izraelitów z ziemi, gdzie jako poddani wykonywali najcięższe prace. Zwrócił się do faraona z prośbą o wypuszczenie jego plemienia poza granice Egiptu, by na pustyni mogli złożyć ofiary Bogu, gdy zaś monarcha – ufny we własną potęgę i możliwości nadwornych magów – zdecydowanie odmówił takiego przywileju, na królestwo spadło dziesięć klęsk zwanych plagami egipskimi. Najcięższą z nich była ostatnia, w ramach której w Egipcie umarło wszystko, co pierworodne – zarówno wśród ludzi, jak i zwierząt. Klęska nie dotknęła jedynie Izraelitów, którzy zgodnie ze wskazówkami Boga przekazanymi przez Mojżesza zabezpieczyli swoje domy, marząc ich wejścia krwią baranka. Wtedy też faraon – zdruzgotany śmiercią własnego pierworodnego syna – zezwolił izraelickiemu prorokowi na wyprowadzenie swojego ludu z ziemi egipskiej. Na pamiątkę tego wydarzenia Izraelici mieli obchodzić kultywowane po dziś dzień Święto Paschy.

Tak oto Mojżesz stanął na czele ludu złożonego z sześciuset mężów oraz ich żon i dzieci. Zgodnie z nakazem Boga nie poprowadził go do Ziemi Obiecanej prostą drogą – przez ziemię Filistynów – tam bowiem rozgrywały się działania wojenne, które mogły przestraszyć podróżnych i skłonić ich do powrotu do Egiptu. Izraelici wędrowali więc drogą pustynną w pobliżu brzegów Morza Czerwonego, prowadzeni przez Boga, który towarzyszył im w ciągu dnia pod postacią słupa dymu, zaś w nocy – pod postacią słupa ognia.

Tymczasem faraon pożałował swojej decyzji o wypuszczeniu niewolników z Egiptu i wyprawił za nimi wojsko wyposażone w sześćset wozów. Kiedy Izraelici dostrzegli nadciągającą kawalkadę, przestraszyli się czekającej ich śmierci pośrodku nadmorskiej puszczy. Wtedy jednak Bóg nakazał Mojżeszowi rozdzielenie fal Morza Czerwonego za pomocą ruchu jego laski i przeprowadzenie ludu przez mieliznę, która powstała pośrodku. Ognisty obłok oświecał wtedy drogę Izraelitom, a oślepiał wojska egipskie, które niebacznie ruszyły w pogoń i wstąpiły na ścieżkę pomiędzy rozdzielonymi wodami.

Nad ranem, gdy wszyscy Izraelici byli już bezpieczni na drugim brzegu morza, Pan nakazał Mojżeszowi, by ruchem ręki przywrócił fale morza na swoje miejsce tak, iż zalały wojska egipskie uciekające w popłochu, nikogo nie pozostawiając przy życiu. Izraelici sławili odtąd potęgę wszechmocnego Boga pieśniami i rozmaitymi obrzędami, które miały stanowić pamiątkę tego wydarzenia i uprzywilejowanej pozycji, jaką cały ród cieszy się w Jego oczach.