Bolesław Leśmian „Topielec” - interpretacja i analiza utworu
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
„Topielec” to wiersz zamieszczony w tomie „Łąka”, wydanym przez Bolesława Leśmiana w 1920 r. Utwór ten wpisuje się w indywidualną poetykę tego twórcy, przywołując obrazy z pogranicza światów realnego i fantastycznego.
Najpierw przyjrzyjmy się konstrukcji tego wiersza oraz pojawiającym się w nim tropom stylistycznym. Zbudowany jest stychicznie, a liczba wersów wynosi 20. W każdym z nich możemy doliczyć się trzynastu sylab, ze średniówką po siódmej. Jest to charakterystyczny dla poezji Leśmiana zabieg rytmizacji wiersza. Pojawiają się także neologizmy, takie jak np. „bezśmiech”, „niedowcielenie”. Tekst zawiera liczne epitety, porównanie („cienisty jak bór w borze”) oraz metafory („zamrocz paproci”, „topielec zieleni”). Jest to wiersz bardzo rozbudowany stylistycznie, pełen dokładnych i barwnych przedstawień.
Na łące, gdzieś na skraju lasu, leży topielec zatopiony w nurcie Kostrzewy. Nie pochłonęła go żadna fala wody, gdyż jego stan jest metaforyczny. Stracił swoje ludzkie cechy gdzieś w ogromie otaczającej go zieleni. Zapragnąwszy zwiedzić ogromny przybytek natury, wszedł on na takie tereny, gdzie zagubił tożsamość i uległ procesowi odczłowieczenia. W ten sposób poeta ukazuje nam jak silna jest więź łącząca ludzkość z naturą. Unaocznia nam łatwość, z jaką można stracić swoje przymioty człowieczeństwa i stać się częścią natury, rządzącej się swoimi prawami. Jest to zaznaczenie roli, jaką pełnią w ludzkim życiu pierwotne instynkty i popędy. Potrafią one sprowadzić na manowce egzystencji, gdzie odrębność dwóch światów nie jest wyraźnie zaznaczona.
W poezji Bolesława Leśmiana rzeczywistość często przeplata się z fantastyką. Nierealne światy „czają się” gdzieś na uboczu, pragnąc pochłonąć człowieka. W „Topielcu” poeta przywołał obraz leżącego wśród traw ciała, z którego uszła dusza. To co łączy człowieka z pierwotnością jego istnienia jest silnie niczym rzeka, mogąca pochłonąć i wyrzucić na brzeg martwym. Egzystencja w kulturze niesie ze sobą ryzyko. Instynkty mogą okazać się silniejsze i zepchnąć człowieka w głębię innej rzeczywistości.
Podobne wypracowania do Bolesław Leśmian „Topielec” - interpretacja i analiza utworu
- Stefan Żeromski „Wierna rzeka” - charakterystyka Józefa Odrowąża
- Wiktor Gomulicki - biografia, życiorys
- Adam Bahdaj „Podróż za jeden uśmiech” - problematyka powieści
- Wulgaryzmy w literaturze - przykłady, funkcje
- Miguel de Cervantes „Don Kichot” - charakterystyka Sancho Pansy
- Próba Abrahama - opis przeżyć Izaaka
- Jak rozumie współczesny świat Pan Cogito? „Pan Cogito” Zbigniewa Herberta
- Apollo i Muzy - opracowanie mitu
- Stanisław Jerzy Lec - biografia, życiorys
- Czesław Miłosz „Dar”, „To” - interpretacja i analiza porównawcza wierszy
- Zofia Kossak-Szczucka „Pożoga” - Motyw patriotyzm w „Pożodze” Kossak-Szczuckiej. Opracowanie
- Leopold Staff „Odys” - interpretacja i analiza wiersza
- Aleksander Dumas „Hrabia Monte Christo” - krótkie streszczenie utworu
- „Medaliony” Nałkowskiej i „Opowiadania” Borowskiego - co je łączy, a co dzieli?
- John Grisham - biografia, życiorys
- Adam Mickiewicz „Ballady i romanse” - Ludowość w balladach Mickiewicza - opracowanie
- Uczta w „Panu Tadeuszu” - Opis uczty w „Panu Tadeuszu”
- Maria Konopnicka „Jaś nie doczekał” - interpretacja, opracowanie
- Motyw winy - Odpowiedzialność moralna w „Granicy” Nałkowskiej, „Zbrodni i karze” Dostojewskiego i „Jądrze ciemności” Conrada
- Stefan Żeromski „Ludzie bezdomni” - dzieje Tomasz Judyma jako społecznika, buntownika i idealisty