Biblia - „Przypowieść o pannach mądrych i głupich” - streszczenie, interpretacja

W Nowym Testamencie odnaleźć możemy wiele wskazówek dotyczących naszego codziennego życia. Częstą formą wypowiedzi w nim spotykaną  jest przypowieść. To krótki tekst, który zawiera prawdy moralne i religijne. Stanowi zamkniętą całość fabularną, w której przedstawiona sytuacja, wydarzenia, postawy i działania bohaterów służą przekazaniu sensu nadrzędnego. Poprzez parabole Jezus nauczał uczniów i gromadzące się wokół niego tłumy ludzi świeckich. Wielokrotnie podejmowanym przez Niego tematem była istota Królestwa Niebieskiego, ukazuje ją  m.in. w „Przypowieści o pannach mądrych i głupich”.

Opis tej paraboli zamieścił w swojej Ewangelii św. Mateusz. Jej treść brzmi następująco: narrator porównuje Królestwo Niebieskie do dziesięciu panien. Wychodząc na spotkanie oblubieńca, wzięły one ze sobą lampy. Pięć z spośród nich było mądrych, a pozostałe głupie. Pierwsze, prócz lampy, zabrały również oliwę w naczyniu. Drugie zapomniały o niej. Czas czekania na oblubieńca wydłużył się i wszystkie posnęły. O północy rozległo się wołanie, że pan nadchodzi. Panny szybko wstały i wyszły mu naprzeciw. Płomień lamp zaczął gasnąć, więc mądre kobiety wlały oliwę. Głupie zaś, nie mając jej, zaczęły prosić pozostałe, by użyczyły im trochę oliwy. Te obawiając się, że im też nie starczy, poradziły głupim, aby poszły kupić do sprzedających. Podczas ich nieobecności przyszedł oblubieniec. Panny mądre były gotowe i weszły z nim do wnętrza domu. Drzwi budynku zamknięto. Po pewnym czasie przybyły pozostałe. Zaczęły wołać do pana lecz on rzekł, że ich nie zna. Kwintesencją paraboli jest ostatni wers: „Czuwajcie tedy, bo nie wiecie dnia ani godziny”.

Jak każda z przypowieści, również i ta ma – prócz znaczenia dosłownego – znaczenie symboliczne, ukryte. Można ją odczytywać na wiele sposobów, poniższy to tylko jeden z nich. Można uznać, iż oblubieniec uosabia Pana Boga. Jest On Stwórcą świata i sprawiedliwym Sędzią. Panny reprezentują dwie grupy ludzi. Panny mądre – osoby dobre, czuwające i pokorne, panny głupie – osoby zuchwałe, bezmyślne oraz nierozsądne. Każdy może wyciągnąć z tej krótkiej opowieści prostą naukę dla siebie. Nie wiemy, kiedy nastanie koniec świata (albo też koniec naszego życia) ani jak do tego dojdzie. Naszym zadaniem jest jednak czuwać i trwać w modlitwie. Musimy być w każdej chwili gotowi na spotkanie z Bogiem oraz sprawiedliwy osąd naszych uczynków za życia. Nasze serca powinny być czyste i pełne miłości. Czasem znajdujemy się na dobrej drodze – myślimy, że wytrwamy, iż nasze lampy nie zgasną. Lecz nadchodzą chwile prób, słabości. Wówczas schodzimy z właściwej ścieżki. Powrót na nią jest trudny lub wręcz niemożliwy. Potrzeba wytrwałości, zapału po to, by wytrwać w dobrym. Nie jest to proste zadanie, lecz gdy go wypełnimy, czeka nas nagroda. Zostaniemy zaproszeni na wieczną ucztę, czyli – wejdziemy do raju lub, w słowach bardziej świeckich, doznamy ostatecznego spełnienia – będziemy szczęśliwi. Ci, którzy spóźnią się, nie zostaną wpuszczeni. Będą stać na zewnątrz, lecz Pan nie otworzy im drzwi.

Prostym, klarownym językiem Jezus ukazał nam prawdę o Królestwie Niebieskim. Powinniśmy zastanowić się nad znaczeniem symbolicznym przypowieści i podjąć konkretne działania, by naprawić swoje życie, aby stać się – koniec końców – dobrym człowiekiem. Modlitwa, trwanie w dobrym i miłość do bliźniego jest właściwą drogą postępowania. Może doprowadzić nas do spotkania z oblubieńcem i dać nam wielką radość.