Stary Testament - Księga Sędziów - streszczenie, opracowanie

Księga Sędziów należy do pism Starego Testamentu. W tradycji religijnej czasami bywa nazywana księgą historyczną. Skupia się ona wydarzeń z okresu pomiędzy zdobyciem Kanaanu przez Izraelitów a czasami panowania królów izraelskich.

Autorstwo Księgi Sędziów nie jest ostatecznie ustalone. Niektórzy badacze biblijni przypisują je Samuelowi, inni zaś królowi Dawidowi.

Pierwsze rozdziały księgi stanowią swoiste wprowadzenie. Nawiązują do ówczesnej sytuacji zarówno politycznej, jak i społecznej w Izraelu. Okazało się, iż po śmierci Jozuego ludzie oddalili się od Boga. Mieszkali zbyt blisko obcych i przyjmowali czasami ich wierzenia. Jahwe, aby przerwać te okropne praktyki, powołuje wybranych przez siebie sędziów, aby sprawowali oni kontrolę nad ludem. Kolejna część Księgi Sędziów stanowi wyliczenie oraz opis poszczególnych sędziów, którzy mieli stabilizować sytuację i czuwać nad prawowiernością ludności. Wyróżnić można było tak zwanych sędziów większych oraz mniejszych. Do tych pierwszych należeli kolejno: Otniel, Ehul, Barak, Gedeon, Jefte oraz Samson. Natomiast sędziami mniejszymi byli: Tola, Jair, Ibsan, Elon, Jabdon i Szamgar.

Następnie pojawia się opis działania każdego z tych sędziów, ich poczynań i problemów, z jakimi musieli się zmagać. Ich zadanie nie było łatwe, ponieważ lud Izraela bez odpowiedniego wsparcia i przewodnictwa był bardzo podatny na wpływy, zwykle te złe. W Księdze Sędziów znajdziemy również tak zwane dodatki. Są one swoistym opisem sytuacji w kraju ludu izraelskiego. Jednak pokazują one niezwykle negatywny obraz życia, nieposłuszeństwo ludzi oraz brak jakichkolwiek zasad. Może to dziwić, ponieważ ludzie ci zostali wybrani przez Boga i powinni być mu nie tylko wdzięczni, ale również posłuszni. Jednak, jak często się zdarzało, w kraju tym często panowała anarchia obyczajów.

Przesłaniem Księgi Sędziów jest pokazanie, iż Izraelici w ówczesnych czasach po prostu nie byli w stanie sami o siebie zadbać. Nie potrafili być posłuszni Jahwe, co wiązało się z niewypełnianiem obietnic przymierza. Jednak pocieszający był fakt, iż mimo nieudanych prób, Bóg za każdym razem wybierał kolejnego człowieka, sędziego, który miał zaradzić chwilowym kłopotom. Jahwe nigdy nie opuścił swojego ukochanego ludu.