Mt 6, 24-34 - Nowy Testament - streszczenie, interpretacja. Komentarz do Pisma Świętego

Ten fragment Ewangelii wg św. Mateusza jest częścią kazania na Górze. Słuchającym uczniom uzmysławia, że nie mogą służyć dwóm panom, czyli i Bogu i pieniądzom, ponieważ nie da się tego pogodzić ze sobą. Kolejno nakazuje, by nie troszczyć się bardzo o ziemską egzystencję, bo jest ona jedynie złożona z zaspokajania potrzeb cielesnych, które nic nie znaczą. Trzeba brać przykład z ptaków, które nie wykonują tych wszystkich czynności co ludzie, aby zdobyć pokarm, a jednak Bóg sprawia, że odżywiają się.

Tak samo nie należy traktować poważnie spraw przyodziania, bo lilie rosnące na polu są pięknie ubrane, ale nie muszą do tego same wyrabiać szat. Jeśli więc Pan sprawia, że zwykłe zioła przybiera, to tym bardziej ludzi. Domeną pogan jest wieczne nastawienie na aspekt materialny życia, a chrześcijanin powinien być inny. Jedzenie, picie, ubranie – są potrzebne – ale w pierwszej kolejności Bóg nakazuje widzieć sprawy wieczne.

Gdy człowiek starać się będzie o dobra wieczne, to i dobra doczesne będą mu dane. Nie należy też wybiegać wciąż myślami w przyszłość, bo to czas, który dopiero nastanie, a chwili obecnej jest też wiele do zrobienia.

Ta część kazania Jezusa jest niezwykle istotna dla chrześcijan, ponieważ zawiera zalecenia, których przestrzeganie warunkuje Bożą przychylność i miejsce w Królestwie niebieskim. Przede wszystkim nie należy poświęcać życia pieniądzu, ponieważ jest on fałszywym bożkiem, który oddala od jedynego i wszechmocnego Pana Boga. Dodatkowo trzeba dni dane  nam na ziemi poświęcać na zwracanie się ku wieczności, zamiast trwonić je na skupieniu na doczesności.

Bóg nie chce, aby wszystkie działania człowieka ograniczały się do nic wobec wieczności nieznaczących sprawach ziemskich, bo jeśli tylko najważniejsze dla niego stanie się staranie o żywot wieczny, to egzystencja doczesna i jej kształt będą zapewnione przez samego Boga. Poprzez piękne porównania do świata natury, który stworzony został ręką Boga, Jezus pragnie uzmysłowić, że Bóg dba o swe dzieci w sferze cielesnej, ale one za to muszą skupić większość swych wysiłków na sferze wieczności.