Mt 7, 21-27 - Nowy Testament - streszczenie, interpretacja. Komentarz do Pisma Świętego

Wersy te to zwieńczenie kazania na Górze wygłaszanego przez Jezusa. Przekazuje On tłumowi, że nie ten zasłuży na Królestwo Boże, kto nazywa Go Panem, ale tylko ten, kto prawdziwie i szczerze w Niego wierzy, poprzez wypełnianie zaleceń Ojca. Kiedy przyjdzie czas, niektórzy powiedzą, że czynili wszystko posługując się imieniem Jezusa m.in. odpędzali złe duchy, głosili proroctwa, dokonywali cudów. Ale wtedy Nauczyciel powie im, że nie zna ich, że mają odejść od Niego, ponieważ to, co robią, jest niegodne i złe. 

Wszyscy, którzy słuchają słów Jezusa nazywa On roztropnymi i przyrównuje do budowniczego stawiającego dom na skale. Takiego domu bowiem nie są w stanie zniszczyć ani wiatry, ani burze, ani ulewy. Ale ci, którzy słuchają słów Jezusa, ale nie wcielają ich w życie, są według Mesjasza nierozsądni, jak ten, który postawił dom na piasku. Taki dom upada podczas nawałnic.

Jest to przykład nauczania Jezusa, kiedy słowa pełne prawdy i mądrości, ważne dla wiernych, ubiera w formę porównań i przenośni. Treść słów Chrystusa ma trafić do każdego człowieka, dlatego taka forma może być rozumiana przez bardziej i mniej oświeconego. Każdy chrześcijanin powinien w swym życiu pamiętać o tym, by nie powoływać się jedynie na imię Jezusa, ale żyć tak, jak poprzez Niego nakazał sam Bóg. 

Metaforycznie mówi o ludziach postępujących w życiu doczesnym zgodnie ze słowem Bożym jako o budowniczych stawiających swój dom na skale. Wszystko co złe zaś ubrane jest w metaforę kataklizmów, takich jak powodzie, wichury, burze. Jeśli człowiek słucha zaleceń Boga, nie ulegnie złym podszeptom, a jego dom, czyli miejsce w Królestwie Bożym, nie będzie zagrożone. Takie osoby są roztropne, ponieważ wiedzą, co jest najważniejsze podczas ziemskiej wędrówki.

Ludzie nieroztropni zaś są porównani do złych budowniczych, którzy – nie dbając o solidność budowli – stawiają ją na tak słabym podłożu jak piasek. Tą niestabilną podstawą jest ignorowanie praw Bożych, przez co człowiek staje się słaby i narażony na pokusy. Królestwo Boże nie będzie możliwe do osiągnięcia, gdy wiara poświadczona czynami nie była wystarczająca.