Władza sądownicza w Polsce - Sąd Najwyższy - orzecznictwo, zadania, kompetencje

Sąd Najwyższy jest w Polsce najwyższym organem władzy sądowniczej, wskazywanym w konstytucji. Sprawuje on nadzór nad innymi sądami (powszechnymi i wojskowymi), jest zatem organem naczelnym. Do jego kompetencji w tym zakresie należy głównie rozpatrywanie odwołań od wyroków wydanych przez te sądy. Sąd Najwyższy jest także organem sprawującym nadzór nad przebiegiem wyborów – rozpatruje ewentualne protesty wyborcze, zatwierdza ważność wyborów oraz referendów. Do kompetencji Sądu Najwyższego należy także komentowanie aktów prawnych. Inne kompetencje mogą być przyznane Sądowi Najwyższemu na drodze ustawy.

Na strukturę wewnętrzną Sądu Najwyższego składają się cztery izby: cywilna, wojskowa, karna oraz płacy, ubezpieczeń społecznych i spraw publicznych.

W skład Sądu Najwyższego wchodzi kilka organów. Najważniejszym jest Pierwszy Prezes SN, powoływany przez prezydenta na okres 6 lat. Poszczególne izby także posiadają swoich Prezesów powoływanych przez Pierwszego Prezesa. Wszyscy sędziowie wchodzą w skład Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego. Z kolei każda izba ma swoje zgromadzenie składające się z sędziów będących w jej składzie.

Liczba sędziów orzekających w Sądzie Najwyższym jest ustalana przez prezydenta. Aktualnie jest 90 stanowisk sędziowskich. Obsadzane są one zawsze przez wyróżniających się szczególną wiedzą oraz doświadczeniem (minimum 10 letnim) sędziów. Poza autorytetem muszą posiadać także polskie obywatelstwo, nie mieć ograniczonych praw publicznych, wykazywać się nieskazitelny charakterem oraz mieć wykształcenie wyższe prawnicze.