Polityka regionalna w Polsce i w Unii Europejskiej - definicja, charakterystyka

Jednym z głównych celów ogólnorozwojowych każdego państwa jest systematyczny i w miarę równomierny rozwój gospodarczy i ekonomiczny wszystkich jego regionów. Wiadomo jednak, iż w praktyce poszczególne części państwa mają zróżnicowane potencjały surowcowe, osobowe i finansowe, dlatego ich poziom zaawansowania gospodarczego znacznie się różni. Całokształt działań zmierzający do zbilansowania rozwoju gospodarki w poszczególnych regionach państwa nazywa się umownie polityką regionalną. Do jej realizowania predestynowane są zarówno centralne, jak i terytorialne organy władzy publicznej oraz dodatkowo podmioty prywatne, instytucje i organizacje o charakterze regionalnym. Zrównoważona polityka regionalna polega na ogólnym zwiększaniu potencjału gospodarek regionalnych, przyspieszaniu rozwoju w regionach uchodzących za nieco zapóźnione względem innych, zwiększaniu ich konkurencyjności na runku krajowym oraz światowym i redukowaniu kontrastowych różnic, występujących pomiędzy nimi z racji dysproporcji w potencjale materialnych, osobowym czy finansowym.

Ze względu na wzrost liczby potencjalnych adresatów działania polityki regionalnej, umownie dzieli się ją na: politykę interregionalną, czyli odnoszącą się do wszystkich regionów, nastawioną na rozwijanie współpracy i współdziałania pomiędzy nimi (w skali kraju jest domeną rządu, natomiast w skali Unii Europejskiej – Komisji Europejskiej) oraz intraregionalną, czyli innymi słowy wewnętrzną, należącą do kompetencji władz terytorialnych i podmiotów o zasięgu regionalnym.

Do przykładowych działań z zakresu polityki regionalnej, jakie mogą podejmować predestynowane do ich realizacji podmioty publiczne bądź prywatne, zaliczamy m.in.: rozbudowę szeroko pojętej infrastruktury gospodarczej, wspieranie działalności badawczo-rozwojowej czy wprowadzanie i wspieranie postępu technologicznego.