JAE - Jednolity Akt Europejski - treść, znaczenie, cel

Jednolity Akt Europejski stanowi nowelizację traktatów rzymskich z 1957 roku. Umowa ta powstała w 1986 roku, została uchwalona podczas konferencji w Luksemburgu i Brukseli, trwającej od 9 września 1985 roku do 27 stycznia 1986 roku. Weszła w życie 1 lipca 1987.

JAE składa się z 34 artykułów. Ustanowiono w nim powstanie wolnego rynku oraz wzmocniono współpracę polityczną między członkami Wspólnoty Europejskiej. Powołano do życia Radę Europejską oraz określono dokładnie zasady jej funkcjonowania. Zainicjowano też współpracę w zakresie wspólnej polityki zagranicznej. Zgromadzenie oficjalnie zmieniło nazwę na – Parlament Europejski.

Jednolity Akt Europejski podpisało 12 państw: Belgia, Dania, RFN, Grecja, Hiszpania, Francja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Królestwo Niderlandów, Portugalia, Wielka Brytania.

Na początku Aktu ustalono dokładne wytyczne odnośnie funkcjonowania Rady Europejskiej oraz innych, powołanych wcześniej instytucji, zmieniono nazwy niektórych fragmentów traktatu o powstaniu EWG. Podano również dokładną definicję i zakres funkcjonowania rynku wewnętrznego, który obejmuje obszar zapewniający swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. Określono zasady unii walutowej i spójności gospodarczo-społecznej. Jako cel podano również wzmocnienie bazy naukowo-technologicznej przemysłu Wspólnoty. Zapewniono równocześnie dbanie o środowisko naturalne uwzględniając:

- „dostępne dane naukowo-techniczne,
- warunki środowiska naturalnego w różnych regionach Wspólnoty,
- potencjalne korzyści i koszty, które mogą wynikać z działania lub zaniechania działania,
- gospodarczy i społeczny rozwój Wspólnoty jako całości i zrównoważony rozwój jej regionów”.