„Apokalipsa” św. Jana - motywu sądu i procesu w „Apokalipsie” św. Jana. Opracowanie

„Apokalipsę” św. Jana można nazwać wielkim ostrzeżeniem i uświadomieniem konsekwencji naszych czynów. W księdze tej widoczne są motywy sądu i procesu, a także winy, która pociąga za sobą karę. Na pierwszym planie znajduje się oczywiście Bóg. Jedna z prawd wiary mówi przecież, iż: „Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze”. Cała wizja Sądu Ostatecznego opiera się zatem na wymierzaniu sprawiedliwości.

Już w drugim rozdziale spotykamy przestrogę dla siedmiu Kościołów azjatyckich, by nawróciły się na gorliwą wiarę. Reprymendy te traktować możemy jako napomnienia sędziego, ofiarowującego nieposłusznemu czas na poprawę i zmianę dotychczasowego zachowania. Można uznać, ze cała Apokalipsa została napisana jako jedno wielkie upomnienie i przestroga, która zaleca naprawę błędów i rozpoczęcie  na nowo moralnego życia. Bóg jest łaskawym sędzią. Nie zsyła kary znienacka, ale daje czas na poprawę.

W czwartym rozdziale Bóg wręcza Barankowi księgę przeznaczeń. Baranek symbolizuje Jezusa. To on będzie najwyższym sędzią w procesie o nasze dusze. Kiedy nadejdzie dzień Sądu Ostatecznego, oddzieli ludzi sprawiedliwych od grzesznych. W „Apokalipsie” jest to ukazane za pomocą symbolu pieczętowania.

Była to w starożytności czynność znacząca, związana z obyczajem piętnowania ludzi przeznaczonych na dozgonną służbę w świątyni. U św. Jana opieczętowani są ludzie, którzy na stałe mają należeć do Boga, a więc unikną kary. Ewangelista pisze: „Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu”.

Inną metaforą obrazującą rozdział ludzi na dobrych i złych jest wizja zawarta w 14. rozdziale, mianowicie - żniwo i winobranie. Sprawiedliwi na kartach Biblii często porównywani są do zboża, które zostało zanieczyszczone przez chwasty, czyli niewiernych. Sprawiedliwi nazywani są też winnymi gronami. „Czas zbiorów” będzie więc weryfikacją naszej moralnej jakości.

W 14. rozdziale otrzymujemy także informację o możliwości nawrócenia się. Wizja Sądu Bożego daje nam jeszcze jedną szansę na zmianę postępowania, uzmysłowienie sobie naszych błędów i powrót do Ojca. Plagi i nieszczęścia zsyłane na ziemię powinny skłonić do nawrócenia tych, którzy jeszcze tego nie zrobili. Poznanie siły gniewu Boga ma być zachętą do porzucenia dotychczasowych wierzeń i grzechów.

Po dokonaniu sądu na ludzkości następuje końcowe rozstrzygnięcie. Ci, którzy się nawrócili, będą mieszkać w Nowym Jeruzalem - Boskim mieście, natomiast zatwardziałych grzeszników czeka strącenie do otchłani utożsamianej z piekłem.

Wizja przedstawiona w „Apokalipsie” sprawnie przedstawia sąd. Główny sędzia - Baranek - działa z polecenia najwyższego Boga, a sam proces poprzedzony jest wieloma napomnieniami i wezwaniami do opamiętania się i zaprzestania grzesznych czynów. Zapada także wyrok, któremu towarzyszy zasłużona nagroda lub sprawiedliwa kara.

Mimo wielu niejasności, symboli i znaków, schemat procesu i sądu wydaje się dość przejrzysty.