Zielonoświątkowcy - ogólna charakterystyka kościoła. Geneza, historia, dogmaty zielonoświątkowców

Ruch zielonoświątkowców (zwany inaczej pentekostalnym) powstał w Stanach Zjednoczonych na początku XX stulecia (1901). Jego korzenie sięgają różnych odłamów ewangelikalizmu – głównie metodyzmu. To właśnie pastor tego wyznania (Charles Fox) miał otrzymać, wraz ze swymi uczniami, od Ducha Świętego dar przemawiania w różnych językach. Już pięć lat później utworzona została Apostolska Misja Wiary, a w jej budynku odbywały się spotkania, podczas których wierni otrzymywali chrzest w Duchu Świętym.

Ruch zielonoświątkowców w Ameryce przez wiele lat podzielony był na tle rasowym. O ile pierwsze lata działalności zupełnie zamazywały te różnice, to w 1924 r. doszło do rozłamu. Dwadzieścia cztery lata później powstała Zielonoświątkowa Wspólnota Ameryki Północnej, która zrzeszała wyłącznie zielonoświątkowców pochodzenia angloamerykańskiego. Dopiero w 1998 r. doszło do połączenia się ruchów nietworzących dotychczas jedności z powodów rasowych.

W Europie zielonoświątkowcy zaistnieli głównie dzięki działalności Thomasa Balla Barratta – norweskiego pastora metodycznego, który w 1905 r. udał się do Stanów Zjednoczonych i dostąpił tam łask Ducha Świętego. Po powrocie do Europy rozpoczął on działalność ewangelicką. Natomiast w Polsce zielonoświątkowcy należeli najpierw do Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego (luteranie), a dopiero w 1988 r. utworzyli Kościół Zielonoświątkowy w RP (dzisiaj liczy on ok. 23 000 wiernych).

Doktryna zielonoświątkowców jest niemal tożsama z tą, jaka uznawana jest w Kościołach protestanckich. Przede wszystkim kładą oni wielki nacisk na Biblię, która stanowi jedyne i najpewniejsze źródłem objawienia. Większość Kościołów zielonoświątkowych uznaje dogmat o Trójcy Świętej oraz ludzkiej i boskiej naturze Jezusa. Ich duchowni nie mają obowiązku przestrzegania celibatu, a cały nurt odrzuca prymat papiestwa i przekonanie o nieomylności głowy stolicy apostolskiej.

Zielonoświątkowcy szczególny nacisk w życiu religijnym kładą na indywidualne obcowanie z Duchem Świętym. Biblia jest dla nich księgą, w której Duch Święty zawsze jest aktywny i pomaga w spotkaniu się z Bogiem. W ich obrządku chrzczeni są tylko dojrzali ludzie, którzy gotowi są wyznać swą wiarę i ślubować wierność Stwórcy. Akt przyjęcia do Kościoła jest niezwykle ważny, gdyż odbywa się za pośrednictwem Ducha Świętego (poprzez zanurzenie), który ofiaruje wierzącemu swe dary – charyzmaty.

Kościół zielonoświątkowy prowadzi bardzo intensywną misję ewangelizacyjną. Dzisiaj szacuje się, że liczba jego wiernych wynosi ok. 200 milionów ludzi. Bardzo duży odsetek wiernych zamieszkuje Azję (głównie Chiny), Afrykę (głównie Nigerię) oraz Ameryką Południowa (Brazylia).

Nazwa zielonoświątkowcy pochodzi, rzecz jasna, od najważniejszego święta dla członków pentekostalizmu. Jest to oczywiście dzień Zesłania Ducha Świętego (kiedy to apostołowie zaczęli mówić w obcych językach, a nad ich głowami ukazały się języki ognia), czyli w polskiej tradycji – Zielone Świątki.