Stefan Batory - polityka zagraniczna i wewnętrzna

Stefan Batory, wielki książę i wojewoda Siedmiogrodu, urodził się w 1533 r., a zmarł w 1586 r. Został królem Polski w 1576 r. podczas wolnej elekcji. Stefan Batory uzyskał wszechstronne wykształcenie, znał kilka języków i założył Uniwersytet Wileński w 1578 r.

Stefan Batory został wybrany na króla Polski przez szlachtę wbrew biskupstwu i magnaterii, która chciała oddać tron polski w ręce Habsburgów. Stefan Batory objął tron bez walk. Gdańsk był jedynym miastem, które nie uznało jego rządów. Król doprowadził do oblężenia miasta w 1577 r., a po ostrych walkach strony doszły do porozumienia. Gdańsk zapłacił odszkodowanie, co pozwoliło Stefanowi Batoremu na wojnę z Rosją o Inflanty. Kampanie wojenne Batorego w latach 1579-1581 zmusiły Rosjan do ucieczki z Inflant. Doszło do rozejmu w Jamie Zapolskim - Polska odzyskała Inflanty i zachowała ziemię połocką. Polityka zewnętrzna Stefana Batorego skupiała się przede wszystkim na konflikcie z Rosją.

Dzięki swoim wyprawom Batory umocnił pozycję Polski na północnym wschodzie, niweczac plany Iwana Groźnego, cara Rosji. Niekorzystna okazała się decyzja dotycząca Prus Książęcych, gdy w 1577 r. Stefan Batory przyznał Hohenzollernom brandenburskim prawo do opieki nad...