Bazyli II - Bazyli Bułgarobójca - sylwetka postaci, charakterystyka rządów

Po trzynastoletnim okresie (963-976), w którym władza nad odradzającym się Cesarstwem Wschodniorzymskim sprawowana była przez wybitnych dowódców wojskowych, uzurpatorów – Nicefora II Phokasa i Jana I Tzimiskesa – godność cesarska powróciła na łono dynastii macedońskiej za sprawą syna Romana II i wiarołomnej Teofano, Bazylego II.

Bazyli urodził się w roku 958 i już w wieku pięciu lat został po śmierci swojego ojca koronowany na cesarza. Regencję w jego imieniu sprawować miała matka, cesarzowa Teofano, która jeszcze w tym samym roku wyszła za mąż za święcącego triumfy na polach bitew, Nicefora Phokasa. Ten formalnie ogłosił się opiekunem małoletniego następcy tronu, podobnie zresztą jak jego rywal i następca, kochanek cesarzowej, Jan Tzimiskes. Po jego śmierci w roku 976 osiemnastoletni Bazyli II oficjalnie objął władzę cesarską jako prawowity jednowładca. Do historii, dzięki swoim pełnym sukcesów i wyważonym rządom Bazyli II przeszedł jako twórca właściwej potęgi średniowiecznego Bizancjum, którego potężne państwo w wielu aspektach nawiązywało do imperialnych tradycji z czasów Justyniana I Wielkiego.

Swoje rządy nowy cesarz rozpoczął od rozprawienia się z rosnącą w siłę opozycją wielkich...